Τα όνειρα μου κάνουν απεργία
Δεν την αντέχω πια του χρόνου τη ρωγμή
Και αν με περιμένεις στη γωνία
Πάω ταξίδι σε άγονη γραμμή …
Τα φώτα μου τρυπάνε τα σκοτάδια
Με αδιάβροχες αγάπες και φιλιά
Τα λάτρεψα τα ψεύτικα σου χάδια
Μα τώρα έχω άλλη αγκαλιά …
Δεν έμαθα σωστά τα παραμύθια
Μεγάλωσα μα έμεινα παιδί
Και αν θες να μάθεις τώρα την αλήθεια
Πάντα μου βάδιζα σε μια στραβή γραμμή …
Ποτέ μου δεν αγάπησα το λύκο
Το ξέρω αυτό το έργο από παλιά
Στο βάθος πάντα έχει κι ένα κήπο
Και τον πνιγμένο να βουτάει απ τα μαλλιά …
Δεν μου άρεσαν τα πάρκα και οι πλατείες
Χωρίς ταυτότητα να είμαι στο σωρό
Σαν άγνωστος στρατιώτης σε πορείες
Να σέρνω πάντα πρώτος το χορό …