Οι άνθρωποι σκιές
Ζουν μόνο στον κόσμο τους
Και σαν τους βλέπεις κλαις…
Κάπου τα βρήκες δύσκολα
Ήθελες άλλη σκέψη
Στον κόσμου σου βασίλισσα
Όμως σου λείπει η στέψη…
Σου είπαν όταν έπαιρνες
Την πρέζα πως θα νοιώσεις
Πριγκίπισσα των αστεριών
Και δεν θα μετανιώσεις …
Όλος ο κόσμος γύρω σου
Πως θα σε προσκυνήσει
Όμως δεν το κατάλαβες
Πως σε έχει γονατίσει…
Ήθελες κοριτσάκι μου
Κι εσύ να γίνεις μάνα
Μα η πρέζα σε κατάντησε
Αιώνια χαρμάνα…
Σε άλλους δρόμους περπατάς
Αδέσποτη γυρίζεις
Κι ότι συμβαίνει γύρω σου
Δεν το υπολογίζεις…
Άλλα σου υποσχέθηκαν
Άλλα σου είχαν τάξει
Μα τη ζωή σου φίλη μου
Για πάντα έχεις κάψει…
Έτσι κι εγώ κάποια στιγμή
Σε βρήκα ξαπλωμένη
Ο χάρος σε αντάμωσε
Ωραία κοιμωμένη…
Σου έκλεισε το ραντεβού
Με σύριγγα στο χέρι
Εκεί μικρή πριγκίπισσα
Σου έστησε καρτέρι…
