Το στιχάκι έγραψαν!
Nina Mag.
Δεν την μπορώ τη συννεφιά
ούτε και το σκοτάδι
να ανάψουν Φώτα ολοταχώς
να λάμψει αυτό το βράδυ !!!
Μεγάλωσα στη μοναξιά
μεγάλωσα στη νύχτα
μα τώρα πια δεν τα μπορώ
μες τον καιάδα ρίχτα....
Μεγάλωσα στη συννεφιά
μ έθρεψε το σκοτάδι ,
έλα κοντά μου ξάπλωσε
να βγει τούτο το βράδυ …
Εγώ μαζί σου θα είμαι εκεί
τη μοναξιά να διώξω ,
θα σ αγκαλιάσω με φιλία
κι αγάπη θα σου δώσω …
Ξέρεις φοβάμαι να στο πω
ίσως να μην αντέξω
γιατί με μαύρα δάκρυα
δεν θέλω να σε βρέξω ....
Κι όταν σε δω θα φοβηθώ
θα ξαναφύγω πάλι,
δεν θέλω αλλά δάκρια
σε τούτο το κεφάλι …
Ζήνα μου το κεφάλι σου
μόνο χαρές γνωρίζει
μη φύγεις από δίπλα μου
πόνος μη μας χωρίζει ...
Τα δάκρυα σου στέγνωσα,
τα δάκρυά σου πήρα,
δίπλα μου πάντοτε κρατώ
κι έναν. .ανεμιστήρα.
Είν' η αλήθεια μάτια μου
μπροστά σου και το ξέρεις..
τη κάμαρή μου ζέστανε
ακόμα που αντέχεις
γιατί τα χρόνια τρέχουνε κι αύριο δεν θα μ' έχεις!
Τα δάκρυα θα ναι καυτά
σαν πέσουν στο κορμί σου
θα σκοτεινιάσει ο ουρανός
θα χάσεις τη φωνή σου ...
Κάλλιο να μείνω άλαλη,
να είμαι ένα ψάρι,
παρά να ζω στη στέρηση,
να χάνω το φιλί σου!
Νίνα τα ψαριά δεν μιλούν
μα έχουν άλλη χάρη
και η κίνηση τους μαγική
και ποιος θα τους την πάρει ?
Πριν λίγο ένα έφαγα,
τη νοστιμιά τους ξέρω,
μα σε ρωτώ Νικήτα μου,
γιατί να υποφέρω,
Κι όταν μετά θα ξανάρθεις ,
να μ αγκαλιάσεις πάλι ,
θα λάμψει ο ουρανός ξανά
και θα με πιάσει ζάλη
Σαν σου μιλώ για όνειρα
και μια ζωή μαγεία,
μα εσύ στη γη πάνω πατάς
χωρίς ευδαιμονία!
Μέσα στα όνειρα αυτά
να ξέρεις δεν χωράω
ούτε στο ίδιο το στενό
μαζί σου περπατάω .....
Πίσω ποτέ δεν έκανα
κι εσύ καλά το ξέρεις,
δώσ' μου το χέρι σου γλυκά
και πάψε να υποφέρεις
Γιατί η ζωή είναι μέσα σου,
μα εσύ ούτε καν τη βλέπεις,
γιατί τα μάτια σου στεγνά
κι έπαψες πια να αντέχεις
Αν υποφέρω στη ζωή
δικός μου είναι ο πόνος
θέλω να είμαι μόνος μου
δικός μου και ο δρόμος ....
Διαβάτη που είσαι μοναχός .
τον δρόμο σου τον χάνεις,
χωρίς συντρόφους να βρεθείς ,
ξημέρωμα δεν φτάνεις
Φύγε λοιπόν, παράτα με
μόνη μου να γυρνάω,
τις νύχτες σαν θα σε σκέφτομαι
ότι σε ακουμπάω
Θα ΄γίνομαι αερικό
στον άνεμο η άμμος,
θα μπαίνω μέσ' τα μάτια σου
κι όλα θα στα χαλάω
Την άμμο αυτή εγώ
θα ψήσω σε καμίνι
να γίνει όμορφο γυαλί
η αγάπη μου να πίνει ...
Μπερδεύτηκε ο λογισμός,
μ' αυτά που όλοι ακούμε
και έχει στερέψει η έμπνευση
τι άλλο πια θα δούμε!!!!!!
Δεν ξανακάνω όνειρα
και ελπίδες που δεν φτάνω
από βραδύς τα χαίρομαι
μα το πρωί τα χάνω!!!!
Δικά σου είναι τα όνειρα
δικές σου και οι ελπίδες
ουράνιο τόξο θε να βγει
μετά από καταιγίδες....
Φίλες μου όνειρα γλυκά
στέρεψε πάλι η σκέψη
και από όλα τα στιχάκια σας
Ποιος θέλει να διαλέξει …
