ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

ΟΡΓΗ !



Τα όνειρα μου κάνουν απεργία
Δεν την αντέχω πια του χρόνου τη ρωγμή
Και αν με περιμένεις στη γωνία
Πάω ταξίδι σε άγονη γραμμή 

Τα φώτα μου τρυπάνε τα σκοτάδια
Με αδιάβροχες αγάπες και φιλιά
Τα λάτρεψα τα ψεύτικα σου χάδια
Μα τώρα έχω άλλη αγκαλιά …

Δεν έμαθα σωστά τα παραμύθια
Μεγάλωσα μα έμεινα παιδί
Και αν θες να μάθεις  τώρα την αλήθεια
Πάντα μου βάδιζα σε μια στραβή γραμμή …

Ποτέ μου δεν αγάπησα το λύκο
Το ξέρω αυτό το έργο από παλιά
Στο βάθος πάντα έχει κι ένα κήπο
Και τον πνιγμένο να βουτάει απ τα μαλλιά 

Δεν μου άρεσαν τα πάρκα και οι πλατείες
Χωρίς ταυτότητα να είμαι στο σωρό
Σαν άγνωστος στρατιώτης σε πορείες
Να σέρνω πάντα πρώτος το χορό 

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΑΡΧΗ !




Ποιος θα κάνει πρώτος την αρχή
Την ώρα που η παρτίδα τελειώνει
Και μες του  αιώνιου  χρόνου τη ρωγμή 
Να μάθει στα χαμένα να πληρώνει  …

Όταν διψάει η μοναξιά  από τροφή
Να μην θυμάται τις χαμένες ευκαιρίες
Να ξέρει πως θα πάρει τη στροφή
Και να μην κάνει κύκλο στις πλατείες  …

Φυτρώνει αγκάθια στην καρδιά ο πυρετός
Της θλίψης που με άφησες μονάχο
Να γράφει τώρα στίχο  ο ποιητής
Κυκλάμινο που άνθισε σε βράχο  …

Τραγούδια να μιλούν κάθε στιγμή
Να βάφουν τα φεγγάρια ραγισμένα
Μες του ίλιγγου την ανάποδη στροφή
Απ  την ταχύτητα  δεν πιάσανε τα φρένα  …

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΤΑΞΙΔΙ !




Το εισιτήριο ακριβό μα το πληρώσαμε
Ένα ταξίδι να αρμενίζουμε παρέα
Είναι όμορφα τώρα που ανταμώσαμε
Και ας ήσουν  η αγάπη η μοιραία 

Είσαι ένα πλάσμα φωτεινό και ταξιδιάρικο
Μια αγάπη που όμοια δεν υπάρχει άλλη
Ένα λουλούδι του Μαγιού που κι αν μαράθηκε
Θα βγάλει μίσχο και θα ανθήσει πάλι 

Θυμάμαι κάποτε που μίλαγα και γέλαγες
Ακροβατώντας  σε μια επικίνδυνη αιώρα
Κοιτούσες με τα μάτια τα πελώρια
Το ζούσες το παρών εδώ και τώρα 

Έφυγες μια νύχτα με πανσέληνο
Θυμάμαι το στερνό σου το αντίο
Πριν λίγο μου είχες πει με ένα χαμόγελο
Δεν θα χωρίσουμε ποτέ εμείς οι δυο 

Γλιστρούσαν οι αγάπες μες τα μάτια σου
Και της καρδιάς τα σκόρπισες τα φύλλα
Κάθε φορά που ακούμπαγα τα χείλη σου
Ένοιωθα τρέμουλο και μια ανατριχίλα 

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ !



Η αγάπη πάντα είναι μια πληγή
Που στάζει συνεχώς κόκκινο αίμα
Μα αν θα φύγεις από εκεί
Θα ζεις στις παραισθήσεις και το ψέμα …

Με μια ανάμνηση πάντα θα ζεις
Σε ένα δωμάτιο που είναι κλειδωμένο
Κι αν δοκιμάσεις κάπου να κρυφτείς
Θα καταλήξεις σε έναν έρωτα χαμένο …

Μη δοκιμάσεις κάπου να κρυφτείς
Κι ούτε να βρεις λιμάνι για να δέσεις
Κι απ την αγάπη αν θες να φυλαχτείς
Ούτε λεπτό να ζεις δεν θα μπορέσεις  …

Της μοναξιάς σου η πληγή είναι πηγή
Μια άλλη αγάπη ξαφνικά θα σε αρπάξει
Κι αν δοκιμάσεις κάπου να χαθείς
Διαφυγή  ποτέ δεν θα υπάρξει …

Κι ούτε έναν έρωτα να ζεις παροδικό
Να δραπετεύσεις από αυτή την ερημιά σου
Μια ζωή θα έχεις ρόλο τραγικό
Και θα ξεσκίζεις πάντα την καρδιά σου …

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

ΚΟΚΚΙΝΟ!



Κόκκινο σαν  το χρώμα της φωτιάς
Όπως το αίμα που κυλάει μες τη φλέβα
Ζήτω μια ανάσα σου να ζήσω το πρωί
Σου το φωνάζω και αυτό δεν είναι ψέμα 

Μέσα στον πυρετό του δειλινού
Ένα φιλί στα χείλη τα μισάνοιχτα
Κτυπά η καρδιά μου τώρα δυνατά
Θα στο φωνάζω έως τα μεσάνυχτα 

Τώρα που τελείωσε πια η βροχή
Και το ουράνιο τόξο βγήκε πάλι
Ζωή θα φτιάξουμε απ την αρχή
Όλα για σένανε  χαλάλι …

Ουράνιο τόξο μέσα στη βροχή
Ξέρεις σημάδι είναι θειο
Θα σου φυλάω μια θάλασσα αγκαλιές
Μα μη μου πεις ποτέ αντίο ….

Μια αγάπη σαν αόρατη πηγή
Το νάμα συνεχώς να αναβλύζει
Μια αγάπη να σκεπάζει όλη τη γη
Κι ο νους σε εσένα πάλι  να γυρίζει …


Σάββατο 7 Απριλίου 2012

ΤΟ ΛΑΘΟΣ !



Είναι το λάθος μου διαρκώς να ακολουθώ
τα βήματα σου και ας ήμουν λατρεμένος  
θέλω την αύρα σου αυτή τη θεϊκή 
παίζω μαζί σου και ας είμαι ο χαμένος  …

Ο ερωτάς μου δεν αισθάνεται ντροπή
είμαι κοντά ακόμα και αν με απορρίψεις
δεν ξέρω το όχι πρώτος ποιος θα πει
σ ακολουθώ σε όποιον δρόμο και να στρίψεις  …

Θα στο φωνάζω πως σε αγαπώ
δεν τον  ελέγχω του εγωισμού μου  την παράνοια
και δεν με νοιάζει και αν εκτεθώ
αυτή η αγάπη ξεπερνά την περηφάνια …

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

ΦΥΓΕ !


Μη με λυπάσαι εγώ θα βρω τη λύση
και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το σκοτάδι
απ την ανατολή περίμενα τη δύση
και απ το ξημέρωμα να γίνει πάλι βράδυ  …

Φύγε λοιπόν εσύ είσαι το  παρελθόν
και στη φυγή να το θυμάσαι δεν θα κλάψω
της λησμονιάς θα πιω τ αμίλητο νερό
μες τη φυγή σου τ όνομα σου μη φωνάξω  …

Μα  την καρδιά απόψε κλείδωσα γερά
αν θες μονάχα να μου πεις ένα αντίο
να ταξιδέψει πια σε ήρεμα νερά
να μη φοβάται ούτε τη ζέστη ούτε το κρύο   …

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΑΓΟΥ.....

Μέσα στο δάσος κατοικώ

Κι έχω για συντροφιά μου

Νεράιδες των παραμυθιών

Φίλους τα ξωτικά μου…