Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ !

Πάλι χορεύει η μοναξιά

Βήματα ακούω πάλι

Παλεύω με τα κύματα

Και με έχει πιάσει ζάλη  …

Πάλι εσύ δεν είσαι εδώ

Σε ψάχνω στα όνειρα μου

Και όταν ξυπνάω σ αγαπώ

Και σε ζήτω κοντά μου  …

Μες τα θολά μου όνειρα

Εσύ χτυπάς την πόρτα

Μα ακούω βήματα σιωπής

Σε θέλω όπως πρώτα …

Τραγούδι ακούω για σιωπή

Τον κόσμο που μακραίνει

Μες το μυαλό μου μια κραυγή

Που παγωνιά σημαίνει …

Την αγκαλιά σου νοσταλγώ

Μα δεν με ακούς απόψε

Έχω ζωή χωρίς σκοπό

Τη μοναξιά μου δίωξε …

ΒΡΕΧΕΙ !

Βρέχει βρέχει πάλι  βρέχει και ο νους σε εσένα τρέχει

Μέσα μου κολλάνε οι δείχτες και οι έρωτες ξενύχτες

Γκρίζα σύννεφα παντού μα ο νους μου πάει αλλού

Πάλι βρέχει και κρυώνω μα για σένα εγώ λιώνω  …

Μέσα σε έρημες πλατείες της αγάπης εφηβείες

Να ραγίζει ο καθρέφτης και να  βγαίνει  πάντα ψεύτης

Αγκαλιάζονται οι δείχτες δεν χωρούν οι καληνύχτες

Μέσα μου ξυπνούν οι τύψεις έλα εδώ να τις αγγίξεις …

Βρέχει  βρέχει πάλι βρέχει και ο χρόνος πάλι τρέχει

Ξέρω σε έχει πιάσει ανία και εμένα αγωνία

Θέλω πάλι να με αγγίξεις σου έχω έτοιμες τις λύσεις

Γύρω μου γιορτάζουν πάθη δεν φοβάμαι πια τα λάθη …

Πάλι μου φαλτσάρει ο ήχος ίσως είναι λάθος στίχος

Να πετιέσαι με τη  μια στο ζενίθ η αγωνιά

Λέω αντίο και στα πρέπει μα όλα η καρδιά τα αντέχει

Μέσα μου  έρωτες αλήτες της αγάπης καληνύχτες  …

Σ ΑΓΑΠΩ !

Στο δωμάτιο το άδειο να θολώνει το τζάμι

Να προσμένεις  με πόνο να φανεί το λιμάνι

Το τσιγάρο στα χείλη και η καύτρα να καίει

Σε αγαπάω ζωή μου συνεχώς να σου  λέει …

Το τσιγάρο μου σβήνω κι η σιωπή σου σκοτώνει

Σε κοιτάζω σαν ξένος μα η σιωπή δεν τελειώνει

Στο μυαλό μου φωλιάζουν  οι δικές σου εικόνες

Μια καρδιά κι ένα βέλος στις αγάπες τις μόνες  …

Στον αέρα μιλάω και μετράω τα λάθη

Μας χωρίσαν οι πόνοι μας σκοτώσαν τα πάθη

Η ψυχή μου κομμάτια και η βαλίτσα στο χέρι

Στη μορφή σου φωλιάζω για να ρθει καλοκαίρι  …

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ?

Πώς να χορέψουν τα αγγελούδια όταν κοιμούνται οι θεοί

Ίσως να φταίει η μοναξιά μου μπορεί να φταίει κι η σιωπή

Δεν φταίνε όμως τα τραγούδια που απόψε έγινα μελό

Να κλαίω μες στην αγκαλιά σου κι όλο τα χείλη σου φιλώ  …

Μα κάποιος φταίει που αυτό το βράδυ σε βρήκα  μόνη στο σταθμό

Στου διπλανού την αφασία με ένα βαθύ αναστεναγμό

Ίσως να φταίει κάποιος άλλος μπορεί κι ο κύριος κανείς

Μα εχάθει πάλι η αγάπη μες στη σκιά της λογικής  …

Μπορεί και οι αναχωρήσεις  κάθε λιμάνι και καημός

Οι ερωτικές αποτυχίες και κάθε δάκρυ στεναγμός

Ίσως να φταίνε τα φεγγάρια μες τα σοκάκια  τα στενά

Και εσύ ακόμα να θυμάσαι τα θερινά τα σινεμά …

Φταίνε τα λόγια τα μεγάλα μα εσύ θαυμάζεις τα μικρά

Στην άλγεβρα οι εξισώσεις με τα πολλά μηδενικά

Ίσως να φταίει ο κόσμος όλος που εγώ παρέμεινα παιδί

Η ανασφάλεια που με  σέρνει χωρίς καθόλου λογική   …

ΑΝΥΠΟΠΤΗ ΣΤΙΓΜΗ !

Ήρθε η ώρα για να σπάσεις τη βιτρίνα σου

Και σαν παιδί να τρέξεις στη βροχή

Με μια κραυγή να πνίξεις τη ρουτίνα σου

Να κυλιστείς στη λάσπη απ την αρχή  …

Ένα χαμόγελο δειλό και όμως φτάνει

Να δεις αλλιώτικα την ίδια διαδρομή

Άστρο θαμπό που το φεγγάρι χάνει

Και όλα αυτά για μια αστεία αφορμή …

Σε βλέπω πάλι στο απέναντι μπαλκόνι

Στη μοναξιά  να ντύνεσαι γυμνή

Όπως η καύτρα που ροδίζει στο σκοτάδι

Και τη ζωή σου που δεν ήτανε αγνή …

Το ξέρω τώρα η φωνή μου σε ταράζει

Πατάει φρένο η μοναξιά σου στη σιωπή

Αυτή η ζωή να μην σε συναρπάζει

Ξυπνάς τα όνειρα που έχουνε χαθεί  …

Ποιος τα θυμάται τα κλειδιά του παράδεισου

Το άρωμα να κοκκινίζει από ντροπή

Κι εσύ να κάθεσαι στην άκρη της αβύσσου

Ταξίδι μοναχή μα και σε άγονη γραμμή  …

Ένα ποτό που σε ζαλίζει και σε καίει

Και η νύχτα να μυρίζει γιασεμί

Και από μέσα η καρδιά κάτι να λέει

Όλα να χάνονται σε ανύποπτη στιγμή  …

ΧΑΘΗΚΕΣ !

Χάθηκες πάλι σαν μια οπτασία

Που ξεψυχάει όταν έρχεται η αυγή

Σκαρί βρεγμένο που το λιώνει η υγρασία

Και άφησες πίσω σου μια άγρια σιγή  …

Τσιγάρο μες τα χείλη μου σβησμένο

Μα εσύ ποτέ σου δεν μου έδωσες φωτιά

Σπουργίτης μες το κρύο του χειμώνα

Να ψάχνει μάταια μια ζεστή αγκαλιά …

Να ψάχνω μάταια δυο ψίχουλα αγάπης

Με τα φεγγάρια που αρμενίζουνε σε πέλαγα ορφανά

Μα η μορφή σου  είναι σαν σκληρός σατράπης

Σου τα καρφίτσωσα απόψε  στα μαλλιά  …

Ένα καράβι που το δέρνει η τρικυμία

Κι αναζητάει απάγκιο όρμο να σωθεί.

Έλα σιμά να φύγει  αυτή η αγωνία

Κάνε το Όνειρο ποτέ να μην χαθεί  …

ΚΑΝΕ ΜΕ !

Κάνω ένα βήμα μπρός και δύο πίσω

Να σε μισήσω πλέον δεν μπορώ

Λογαριασμούς θα πρέπει να ξοφλήσω

Διαρκώς σε ψάχνω και απορώ  …

Φύγε από κοντά μου να σε νοσταλγήσω

Μα μη με κάνεις να σε εκδικηθώ

Μόνο ένα απλό θέλω να σου θυμίσω

Να μη  με κάνεις να σε λυπηθώ  …

Κάνε με ξανά να σε ποθήσω

Φίλα με με πάθος μη σ απαρνηθώ

Ζήτα μου κοντά να σε κρατήσω

Κάνε με να απορυθμιστώ  …

Πες μου τώρα όλη την αλήθεια

Κάνε  με να σε αναζητώ

Δεν θέλω από τη ζωή να σε διαγράψω

Μη με αφήσεις να ξενιτευτώ  …

ΣΚΕΨΕΙΣ !

Δεν μπορώ να σε δαμάσω κάνε άκρη να σε πιάσω

Να σε ντύσω οπτασία ναι θα κάνω και θυσία

Σαν νεράιδα αθανασίας με ένα πέπλο μελωδίας

Σαν αέρινο ταγκό να σε έχω φυλακτό …

Δεν μπορώ να σε προφτάσω  τη ζωή σου να χαράξω

Στις πλατείες με μαγεύεις τη ζωή μου εσύ κουρσεύεις

Ρίχνω κέρμα κάνω ευχή ηλιαχτίδα στη βροχή

Σαν μια  φλόγα στο φυτίλι τρεμοπαίζει το καντήλι …

Ένα πέπλο μελωδίας πλάσμα εσύ της ευτυχίας

Σε κρατάω φυλαχτό μα εσύ δεν είσαι εδώ

Την αγάπη να φροντίζεις τη ζωή μου βασανίζεις

Γράφω στίχο σε χαρτί τ Όνειρο μας μην χαθεί …

ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ !

Γυμνό καρφί η ανάμνηση

Και ψάχνει να βρει λύση

Γυρνά μες τα χαλάσματα

Η πρώτη αγάπη να μπορεί

Πίσω για να γυρίσει …

Ο πόθος είναι κόκκινος

Κι η αγάπη δεν μπορεί

Πια να απολογηθεί

Σαν νάρκη σε ένα πόλεμο

Λίγο πριν εκραγεί  ….

Γυρνά μες τα χαλάσματα

Του νου της φαντασίας

Καβάλα σε αναζητά

Πάνω σε άσπρο άτι

Μα είναι η ανάμνηση

πικρή οφθαλμαπάτη …

Το καλοκαίρι είναι μικρό

Και ο χειμώνας μόνος

Αγάπη που δεν ένοιωσε

Δεν άγγιξε ο πόνος απόψε

Που το δάκρυ μου είναι θόλο καυτό  …

Σκορπάει απόψε άρωμα

Στη νύχτα η σιωπή σου

Κορμί σε άγρια χίμαιρα

Να λιώνει απ τη φλόγα σου

Στη σκέψη  το κερί …

ΘΥΜΩΝΩ !

Θυμώνω με τον εαυτό μου κάθε μέρα

Μα στη ρουτίνα πια δεν θέλω να γυρίσω

Μου αρέσει να αναπνέω τον αέρα

Κι όλα τα δύσκολα πίσω θα αφήσω  …

Ξέρεις τον εαυτό μου απόψε προσπερνάω

Ούτε από λόγια και υποσχέσεις δεν μασάω

Δεν θέλω χάρες σε κανέναν να χρωστάω

Μ  αρέσει στα βαθιά να κολυμπάω  …

Θυμώνω και ας δείχνω πως πονάω

Ούτε έμαθα ποτέ να κάνω πίσω

Μ αρέσει μαργαρίτες να μαδάω

Να ξέρεις όμως όλα θα τα σβήσω  …

Θυμώνω με όλα γύρω μα γελάω

Στα παραμύθια της γιαγιάς ξαναγυρνάω

Αγάπες και έρωτες εγώ δεν προσκυνάω

Μέχρι να μάθω πια και εμένα να αγαπάω  ...

ΜΑΝΑ !

Μητέρα εσύ που πόνεσες

Ζωή για να μου δώσεις

Και τις αδυναμίες μου

Ποτέ δεν θα προδώσεις…

Μητέρα είσαι θησαυρός

Μου έδωσες το μάνα

Κι εγώ πόνο σου έδωσα

Μάνα γλυκεία μου μάνα!!!

ΠΟΝΟΣ !

Σαν μαθητούδι της αγάπης στο θρανίο

Από το άλφα στο ωμέγα για να φτάσω

Μου λες απρόσμενα ένα φτηνό αντίο

Και ψάχνω το άπιαστο τώρα για να το πιάσω  …

Βραχνιάζει απότομα η φωνή μου μες τη σκέψη

Το άρωμα σου πέρα δώθε στο μισό το μαξιλάρι

Είναι τα λόγια σου αυτά που μουχεις κλέψει

Σκέψεις ανάκατες ένα σωρό κουβάρι …

Βουλιάζω τώρα μες τα ψεύτικα τα λόγια

Να κυνηγώ το Όνειρο κρυφά και τη σκιά σου

Λασπόνερα στα άσπρα μου σεντόνια

Μα δεν ακούω πια τους χτύπους της καρδιά σου …

Να είμαι πάλι μπερδεμένος με καλώδια

Σαν ένας ναύτης κρεμασμένος σε κατάρτι

Λαθρεπιβάτης που δεν πλήρωσε διόδια

Ταξίδι στο άγνωστο μα με σκισμένο χάρτη …

Άφησες πίσω δυο τσιγάρα στο πακέτο σου

Είναι το Όνειρο θολό και ξεβαμμένο

Μου κάρφωσες απόψε το στιλέτο σου

Μα τι θα κάνεις ? κι αλλά περιμένω  …

ΕΓΩ !

Την εξουσία δεν μπορώ να την αντέξω

Και σαν παιδάκι έπαιζα κρυφτό

Μα μια ζωή είμαι πάντα στους απ έξω

Ποτέ δεν  έκανα εγώ το  αφεντικό …

Σκληρός μα και ευαίσθητος συγχρόνως

Δεκαετίες να χαζεύω στο κενό

Και ούτε με νοιάζει τι θα βγάλει ο χρόνος

Ποτέ δεν έβαλα μπροστά μου το εγώ …

Οι δημόσιες σχέσεις μου φέρνουν αλλεργία

Τα άσκοπα φίλια μου φέρνουν πυρετό

Πάντα στους άλλους δίνω ευκαιρία

Και ας με λένε ηλίθιο ρομαντικό …

Δεν την μπορώ αυτή τη λοβιτούρα

Μου αρέσει να κοιτώ στα χαμηλά

Ακόμα κι αν μου κάνουνε καζούρα

Φρικάρω μα απαντώ να είστε καλά …

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ !

Με στροβιλίζει η θύμηση σου

Και με κερνάει δυο ποτά

Μα να προσμένω επιστροφή σου

Ακούω βήματα μικρά  …

Τα περιθώρια έχουν στενέψει

Γυρνούν στην πόρτα τα κλειδιά

Πόσο η αγάπη θ αντέξει

Να ζει ξανά με δανεικά …

Αυτός ο έρωτας δεν σπάει

Ουράνιο τόξο στη βροχή

Χρόνια η αγάπη μας κρατάει

Κι αρχίζει πάλι απ την αρχή …

Να μην τρελαίνεσαι τις νύχτες

Έτσι πως έφυγες θα ρθεις

απλά κι αθόρυβα στις μύτες 

τα πρωινά της Κυριακής  …

Είναι οι σκιές που δυναμώνουν

Μυρίζει ο κήπος γιασεμί

Και οι ξενύχτες αραιώνουν

Μα εμείς δεν είμαστε μαζί  …

Φωτογραφία το άρωμα σου

Ουράνιο τόξο στη βροχή

Να περιμένω μήνυμα σου

Να αρχίσουμε απ την αρχή  …

ΕΡΩΤΙΚΟ !

Μου μίλησε απόψε το άγγιγμα σου

Με ένα βαθύ αναστεναγμό

Μέθυσα απόψε στη ματιά σου

Ταξίδι δίχως προορισμό …

Χαϊδεύω όλα τα σημάδια

μα το σινιάλο είναι τυφλό

δεν τα φοβάμαι τα σκοτάδια

σ αγγίζω πάλι στο λαιμό …

Μαζί θα βρούμε κάποια λύση

θα διώξουμε το στεναγμό

πολύ σε έχω αγαπήσει

είναι σαν να έχω πυρετό  …

Αστέρι που δεν έχει δύσει

μα κολυμπάει σε βυθό

με έχεις πιάσει σε ένα δίχτυ

να φύγω τώρα δεν μπορώ …

Δεν έχει χρώμα η φαντασία

να μείνεις θέλω πάντα εδώ

να πάψει πια η απουσία

να μου πιέζει το μυαλό …

Η αγάπη σου να με ποτίσει

όπως το χώμα η βροχή

να έρθει η αγάπη να γυρίσει

όπως η αύρα την αυγή  …

Μα πάλι ο χρόνος θα το δείξει

όπως ο ήλιος τη σκιά

αέρας πάλι να φυσήξει

μες τη δική μου αγκαλιά  …

ΦΥΓΕ !

Κοιτάς δεξιά και αριστερά σου λιγωμένα

Το παίζεις άνετη αδιάφορη σκληρή

Έχεις την άδεια να φύγεις από μένα

Γιατί η αγάπη σου μου ήτανε μικρή  …

Σε είχα στη ζωή με κεφαλαία

Μα εσύ γεννήθηκες να είσαι για μικρά

Το παίζεις άνετη ωραία και μοιραία

Και δεν κοιτάς καθόλου τα ρομαντικά …

Έχεις ελεύθερο να φύγεις από μένα

Άλλον να θέλεις και άλλον να γελάς

Να παίζεις πάντα με χαρτιά σημαδεμένα

Και στη ζωή σου να παραπατάς …

Ότι κι να έκανα εσύ του κεφαλιού σου

Δικά σου τα μονά και τα ζυγά

Ποτέ δεν σκάλισες το μέσα  του μυαλού σου

Αγάπησες τα λίγα  τα ανούσια  τα φτηνά …

Με έβαζες πάντα στους απέξω

Μια ζωή να παίζουμε κρυφτό

Μα εγώ δεν ξέρω πόσο θα σ αντέξω

Κι οι φίλοι να με λεν ρομαντικό …

ΝΑ Μ ΑΓΑΠΑΣ!

Έτσι  είναι η αγάπη έτσι είναι η αγάπη

Μια πεταλούδια σε  ένα άδειο  μαξιλάρι

Μια κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη

Κι εγώ να γράφω πάνω στο φεγγάρι  …

Εκεί που όλα πια έχουν κοπάσει

Μια μελωδία τόσο αληθινή

Εκεί που ο έρωτας θα κάνει στάση

Και το χαμόγελο θα γίνει αναπνοή …

Μέσα στο Όνειρο σε άγνωστες πατρίδες

Οι σκέψεις άδειες σε ένα αέναο χορό

Αγάπη που δεν φοράει ωτασπίδες

Κι όλα τα θέλω μου να γίνουνε μπορώ  …

Εκεί που οι σκέψεις μου καθόλου δεν περνάνε

Πάνω ψηλά μέσα σε άλλο ουρανό

Πάνω πιο πέρα και από την άκρη του απείρου

Εκεί σου λέω δυνατά πως σ αγαπώ …

Να με κοιτάς όπως το κύμα το ακρογιάλι

Μη με Ρώτας μη με σκορπάς να μ αγαπάς

Σβήσε τα Φώτα να γλιστρήσει το φεγγάρι

Να μ έχεις πάνω σου σφιχτά να με κρατάς …