Η ΦΥΓΗ !

Τα θέλω τώρα λύγισαν  στα χείλη δεν μετράνε

Βουβά επιχειρήματα  που στο βυθό με πάνε

Πάγωσαν τα αισθήματα  στο νου μου τριγυρνάνε

Γυμνές οι σκέψεις στη στιγμή για σένα δεν μιλάνε …

Θύματα εξιλαστήρια σκυφτά παραπατάνε

Στα παγοδρόμια του μυαλού όλο παραμιλάνε

Πελαγωμένα αισθήματα  που πιάσανε φουρτούνα

Κι εσύ να λες στα σιγανά πούνε τα χρόνια εκείνα …

Τώρα τα θέλω λύγησαν  κάνεις δεν τα θυμάται

Η σκέψη παγώνει στο μυαλό και σαν παιδί κοιμάται

Το αντίο κρυμμένο στην καρδιά στα χείλη δεν μιλάει

Σαν την φωτιά  σαν πυρκαγιά φουντώνει και ξεσπάσει  …

Όποιος το δρόμο της φυγής  διαλέγει σαν  παιχνίδι

Μα πριν την αποχώρηση σε άτακτη υποχώρηση

Θύματα εξιλαστήρια χωρίς ακροατήρια πατάνε σε σανίδι 

Γυμνοί αιχμάλωτοι ξανά και ποιος θ  αποχωρήσει  …

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ !

Βαθιά  στα πέλαγα του ονείρου

Η  φασαρία του καημού  έχει περάσει

Σε ψάχνω ως την άκρη του  απείρου

Με φάλτσες νότες  σαν να μην σε έχω  χάσει  ...

Εκεί που όλα μου τα θέλω τα μπορώ

Και δεν φοράω πια τις ωτασπίδες

Θέλω τη σκέψη σου βαθιά μου να φορώ

Κι έτσι μαζεύω μια μια τις ελπίδες  …

Αυτοί που έφυγαν  δεν ξαναγυρνάνε

Είναι  καθήκον με ρητές διαταγές

Ούτε οι ελπίδες πια ξανά περνάνε

Οι σκόρπιες σκέψεις μου  δεν είναι αληθινές  …

Φάλτσα τραγούδια να σου τραγουδάνε

Τώρα θα μάθω πια έμενα  ν αγαπώ

Κι ούτε με νοιάζει αν θα με κοιτάνε

Ίσως μια μέρα πάλι να σε δω  …