Έχει παγώσει
από το κρύο η αναπνοή σου
Και αυτοί
σου την πέφτουν ψυχρά
Θαυμάζουν
το υπέροχο κορμί σου
Μα εσύ
στην τσίτα να ψάχνεις για δουλειά …
Φοράς
μπουφάν
κλειστό ως το λαιμό σου
Και αυτοί
από πίσω σαν αδέσποτα σκυλιά
Τους τράβηξε
αυτό το άρωμα σου
Μα εσύ
στο δρόμο σου χωρίς μια μιλιά …
Φοράς
το πέτρινο χαμόγελο σου
Και μπαίνεις
κάθε μέρα στο μετρό
Δεν ξέρω
τι έχεις πάλι στο μυαλό σου
Το ψάχνω
από καιρό μα θα το βρω …
Χτυπάει
η βροχή σαν να ζηταει εξηγήσεις
Φοράς
αδιάβροχο απόψε στη στιγμή
Είσαι
έτοιμη το μύθο να ξεσκίσεις
Σήμερα
ήθελες να έμενες γυμνή …