Να σου
κρατώ το χέρι σου μη νοιώθεις μοναξιά
Μαζί θα
ψάξουμε να βρούμε τι δεν έχεις
Που θα
σου φέρει αγάπη στην καρδιά …
Μες το
τσιμέντο την ομίχλη δεν την χάνεις
Που να
κρυφτείς δειλά για να ξεχάσεις
Τα κύτταρα
σου στο ζενίθ και τι να κάνεις
Και ότι
κέρδισες πάλι θε να το χάσεις …
Αιχμάλωτη
του χθες δεν έχεις χώρο
Στην κιβωτό
πάλι σε διωξαν οι θεοί
Τραγούδι
θα σου γράψω με ένα όρο
Να ξεκινήσεις
τη ζωή απ την αρχή …
Η ανάσα σου μοιάζει με σίδερο αναμμένο
Βάζεις
περίφραξη στη νέα σου ζωή
Ένα σου νεύμα ξέρεις περιμένω
Σε καταφύγια ξανά απ τη αρχή …
Τα θέλω σου πληγώνουνε τη φιέστα
Δική
σου η ευθύνη και ο χαμός
Άσε τους
γύρω πια να σου ζητούν τα ρέστα
Πολλούς
πληγώνεις μα δεν γίνετε αλλιώς …
Τα όνειρα
μας στα παγκάκια ξεσκισμένα
Το σύστημα
δουλεύει παστρικά
Σου λένε
λόγια που δεν είναι ειπωμένα
Όμως εσένα
σου θυμίζουν τα γνωστά …
