ΧΑΘΗΚΕΣ !

Χάθηκες πάλι σαν μια οπτασία

Που ξεψυχάει όταν έρχεται η αυγή

Σκαρί βρεγμένο που το λιώνει η υγρασία

Και άφησες πίσω σου μια άγρια σιγή  …

Τσιγάρο μες τα χείλη μου σβησμένο

Μα εσύ ποτέ σου δεν μου έδωσες φωτιά

Σπουργίτης μες το κρύο του χειμώνα

Να ψάχνει μάταια μια ζεστή αγκαλιά …

Να ψάχνω μάταια δυο ψίχουλα αγάπης

Με τα φεγγάρια που αρμενίζουνε σε πέλαγα ορφανά

Μα η μορφή σου  είναι σαν σκληρός σατράπης

Σου τα καρφίτσωσα απόψε  στα μαλλιά  …

Ένα καράβι που το δέρνει η τρικυμία

Κι αναζητάει απάγκιο όρμο να σωθεί.

Έλα σιμά να φύγει  αυτή η αγωνία

Κάνε το Όνειρο ποτέ να μην χαθεί  …