ΑΝΥΠΟΠΤΗ ΣΤΙΓΜΗ !

Ήρθε η ώρα για να σπάσεις τη βιτρίνα σου

Και σαν παιδί να τρέξεις στη βροχή

Με μια κραυγή να πνίξεις τη ρουτίνα σου

Να κυλιστείς στη λάσπη απ την αρχή  …

Ένα χαμόγελο δειλό και όμως φτάνει

Να δεις αλλιώτικα την ίδια διαδρομή

Άστρο θαμπό που το φεγγάρι χάνει

Και όλα αυτά για μια αστεία αφορμή …

Σε βλέπω πάλι στο απέναντι μπαλκόνι

Στη μοναξιά  να ντύνεσαι γυμνή

Όπως η καύτρα που ροδίζει στο σκοτάδι

Και τη ζωή σου που δεν ήτανε αγνή …

Το ξέρω τώρα η φωνή μου σε ταράζει

Πατάει φρένο η μοναξιά σου στη σιωπή

Αυτή η ζωή να μην σε συναρπάζει

Ξυπνάς τα όνειρα που έχουνε χαθεί  …

Ποιος τα θυμάται τα κλειδιά του παράδεισου

Το άρωμα να κοκκινίζει από ντροπή

Κι εσύ να κάθεσαι στην άκρη της αβύσσου

Ταξίδι μοναχή μα και σε άγονη γραμμή  …

Ένα ποτό που σε ζαλίζει και σε καίει

Και η νύχτα να μυρίζει γιασεμί

Και από μέσα η καρδιά κάτι να λέει

Όλα να χάνονται σε ανύποπτη στιγμή  …