ΜΙΛΑ ΜΟΥ !

Τα σύννεφα χαμήλωσαν χωρίς να τα καλέσεις

Τα όνειρα σου θύμωσαν που δεν με θέλεις πια

Τι το θελες το όνειρο χωρίς να το διαλέξεις

Και οι αναμνήσεις τώρα πια σου κανουνε ζημιά  …

Είναι πολλά  και  άχρηστα αυτά που έχεις μαζέψει

Σε δύσκολο αδιέξοδο χωρίς ούτε ένα φως

Και πώς να θέλεις η καρδιά όλα να τα αντέξει

Να στάζει αίμα η σιωπή κι αναρωτιέσαι πως  …

Τώρα δεν έχεις ουρανό για να τον ζωγραφίσεις

Ότι σε ερωτεύτηκε το πήρε ο βοριάς

Η αγάπη που σε έντυσε διπλά θα την μισήσεις

Ξεθώριασε το χρώμα της  κι εσύ δεν μου μιλάς   …

Παγώνουν οι χειμώνες σου μάρτυρες απ τα λάθη

Μα μην κρυφτείς στην χίμαιρα του άλλου σου εαυτού

Ακόμα κι αν η θάλασσα είναι απαλή σαν χάδι

Θα σε ρουφήξει η δίνη της στο βάθος του βυθού  …