Είναι η ώρα που τα φώτα πάλι ανάβουν
Ξυπνούν τα όνειρα στο υπόγειο του κενού
Τις ιαχές του θρήνου μες το σκοτάδι θάβουν
Φτωχά διλήμματα στα δίχτυα του συρμού …
Η νύχτα άπλωσε το μαύρο της στην πόλη
Το στίγμα χάθηκε στο βάθος του ουρανού
Στα ίχνη του Ήλιου πάλι θα σε ψάξω
Η στη σκιά του μαύρου φεγγαριού …
Φόρεσες πάλι πέπλο της ερήμου
Μια παράσταση στην άκρη του κενού
Σαν πεταλούδα που τη νύχτα αλλάζει χρώμα
Σκορπάς τα νάζια ενός μικρού παιδιού …
2 σχόλια:
Φανταστικό
Ηθογραφικά και συγκινησιακά ποιήματα με πρωτοτυπία , ευγένεια και χρωματικές αρμονίες και ωραίους κυμματισμούς που παρουσιάζουν την ψυχική σου διάθεση. Πολύ καλή τεχνοτροπία με άριστη ομοιοκαταληξία και άριστη απόδοση διαφόρων μυνημάτων και μεταμοντερνιστικού τύπου μεταξύ άλλων. Εκτεταμένη φαντασία και πολυδιάστατη ικανότητα χοιρισμού του γραπτού λόγου και εξαιρετικό ταλέντο. Είναι φανερό ότι ο ποιητής είναι ψαγμένος. Κινητοποιεί το ενδιαφέρον των αναγνωστών και τους ικανοποιεί.
Δημοσίευση σχολίου