ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ !

 

Ξέρεις πόσο θα ήθελα 
Να σπάσεις τα δεσμά σου 
Και να ανοίξεις δυνατά
Και πάλι τα φτερά σου…

Δεν θέλω πια με τίποτα 
Να μοιάζεις με δεσμώτη 
Που έχασε αναπάντεχα 
Την νιότη του την πρώτη…

Σαν Προμηθέας εξόριστος 
Δεν θέλω να γυρίζεις 
Και αέναη τη σκέψη σου 
Τώρα να βασανίζεις…

Ήτανε η προσγείωση 
Απότομη το ξέρω 
Όμως κι εγώ καρδούλα μου 
Σαν εσένα υποφέρω…

Μπορεί και να χαμογελάς 
Με ετούτα τα γραμμένα 
Όμως μ αγάπη τα έγραψα 
Απ την καρδιά βγαλμένα …

Και είναι μια συμβουλή 
Μην χάνεις το κουράγιο 
Ξεπέρασε το σήμερα 
Ετοίμασε το αύριο…

Μην είσαι πια αιχμάλωτη 
Της νιότης σου της πρώτης 
Μαθέ μην φυλακίζεσαι 
Σαν Προμηθέας Δεσμώτης…