ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ !

Θυμάσαι ένα τραγούδι που λέγαμε μαζί

Τα κίτρινα τα φύλλα πεσμένα στην αυλή

Θυμάσαι τις ημέρες που σε είχα αγκαλιά

Τη νύχτα καλοκαίρι στη έρμη ακρογιαλιά  …

Εσύ να μ αγαπούσες κι εγώ να σ αγαπώ

Κι ευτυχισμένες μέρες στον ήλιο τον καυτό

Το καλοκαίρι εκείνο μου ήρθε στο μυαλό

Εικόνες από τη λήθη και έρωτες στο γιαλό …

Μα θέλω να θυμάμαι τις μέρες τις καυτές

Που τώρα δεν υπάρχουν σκορπίστηκαν κι αυτές

Σαν φύλλα φθινοπώρου τις πήρε ο βοριάς

Παγώνει ο χειμώνας τις σκέπασε ο χιονιάς …

Σαν τα νεκρά τα φύλλα και λύπες και χαρές

Αγάπες τις μιας  μέρας που χάθηκαν στο χθες

Κι αν ο βοριάς σφυρίζει στην άδεια αγκαλιά

Τα δάκρυα παγώνουν παγώνει η καρδιά  …

Αθόρυβα να σβήνουν οι τόσες αναπνοές

Σαν βήματα στην άμμο που σβήνει το νερό

Τραγούδι μες τα χείλη που ήρθε από το χθες

Ξεθώριασε  ο Σεπτέμβρης χαμένοι εραστές …