Πόνος και θλίψη η μοναξιά που πάντα αφήνει μελανιά
Ο πόθος ψάχνει όαση και το κορμί απόδραση
Πλαγιάζοντας με αυθαίρετες λαχτάρα και αμαρτία
Τους πόθους μου φυλάκισα τα κύτταρα θωράκισα …
Να μη τ’ αγγίζει ο πυρετός η έξαψη η ζάλη
Να τα ελέγχει ο εγκέφαλος το δόγμα και η πλάνη
Απρόσιτα τα θέλγητρα τα θέλω μου στα έλκηθρα
Και η καρδία μου που χτυπά δεν ξέρει τι να κάνει …
Ορφανεμένα κύματα βουβά παραληρήματα
Με χρώματα και αρώματα θα σε ζητήσω πάλι
Μα η σκέψη τρέχει πάλι εκεί με πιάνει τώρα ταραχή
Πέρα από το μπλε του ορίζοντα δεν ξέρω τι θα βγάλει …
4 σχόλια:
ΣΣΣΣ ΜΑΓΕ, ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ, ΧΟΧΟΧΟ.
Οι σκέψεις γεννάνε εικόνες και τα συναισθήματα λέξεις... Νικήτα σ ευχαριστούμε.. πολύ ωραία κι αυτή η Κυριακάτικη έμπνευση σου!!!!
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΕΜΕΙΝΑ ΑΦΩΝΗ...ΑΡΙΑ
πολυ καλο!καλη εβδομαδα να εχεις!
Δημοσίευση σχολίου