ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ !

Όπως το κύμα που ασημώνει την ακτή

Και το χαμόγελο στα χείλη τα δικά σου

Κάθε μου κύτταρο φωνάζει το όνομα σου

Και κάνει πάντα αυτή τη λάθος διαδρομή  …

Δεν είμαι εγώ η φωνή που σε ταράζει

Είμαι ο ίσκιος που σου σκεπάζει  το κορμί

Μια ηλιαχτίδα να χαϊδεύει τα  μαλλιά σου

Και πάντα κάνω αυτή τη διαδρομή  …

Λόγια δικά σου ψάχνω για αφορμή

Μες τη ρουτίνα σου να τρέχεις σαν παιδί

Κάθε μου κύτταρο ζητά την αγκαλιά σου

Να ζήσεις τώρα όσα έχεις αρνηθεί  …

Ένα χαμόγελο ζεστό μες στο σκοτάδι

Χωρίς ανάσα και ας μου το χεις αρνηθεί

Να το φόρας και ας ντύνεσαι γυμνή

Εσύ ζωή μου τέλος και αρχή  …