Φιλιά και αλμύρα και
το φιλί σου να αφήνει μελανιά
Μες του ορίζοντα το μπλε
μου κάνεις νάζια
Κι όπως ο μύθος ψάχνει τώρα παραλήπτη
Κορμί απόδραση που αναζητά
δικά μου χάδια …
Εκεί επάνω σου βαπτίστηκα και ορκίστηκα
Που το άγγιγμα σου τη σάρκα μου σαρώνει
Μέσα σε κράτησα και
σε φυλάκισα
Πριν όλα αυτά που το μυαλό τα αναλώνει …
Μέσα στα κύματα παραληρήματα
Ζωή που γέννησε μιας μάνας μήτρα
Όλες οι αυθαίρετες και οι αδιαίρετες
Σαν το φυτό που του ξεράθηκε η φύτρα …
Όλα μου είναι απρόσιτα
και έφυγαν τα θέλγητρα
Να μην με αγγίζει ο πυρετός η έξαψη και η ζάλη
Τα όνειρα ξεστράτισαν και οι σκέψεις με απάτησαν
Δεν τα ελέγχει ο εγκέφαλος πάλι αρχίζει
πάλη …
Σε δύση και ανατολή τρέχουν οι ηδονές μου
Βάζουν φωτιά στα χρώματα
φωτιά και στα αρώματα
Επιθυμίες μετέωρες που είναι η γαλήνη
Και που είναι ο αμήχανης να σμίξει τη ζωή μου …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου