ΠΑΡΑΠΟΝΟ !

Δοκίμασα τη σκέψη μου να πιάσει το τιμόνι

Παγίδευσα το είναι μου μέσα στα όνειρά μου

Ξεθύμανε η αγάπη σου στο απέναντι μπαλκόνι

Χάθηκε η ελπίδα μου δεν είσαι πια δικιά μου  …

Περίμενα τον έρωτα να δέσει στο λιμάνι

Με σκάρτα τα δολώματα και σάπιο παραγάδι

Άκυρα τα συνθήματα και η βοή δεν πιάνει

Ελπίδα πως θα ξαναδώ ένα φιλί ένα χάδι  …

Άδικα τις περίμενα τις αλκυονίδες μέρες

Φορτώσανε τα σύννεφα και θόλωσε ο καθρέφτης

Οι λέξεις έρχονται σωρό και μοιάζουνε με σφαίρες

Ματώσανε τα χείλη μας  να βρεις ποιος είναι ο φταίχτης  …

Με τα οράματα να σέρνονται βουβά κι απελπισμένα

Οι ήχοι ευθυγραμμίζονται  σε απόλυτη ευθεία

Τα όνειρα που κάναμε  θολά τσαλακωμένα

Το έργο έμοιαζε ξανά μια φαρσοκωμωδία  …

Κι όμως εγώ περίμενα να βγεις από τα ζόρια

Κορμιά εξιλαστήρια  χλωμά ξεθωριασμένα  

Ξελόγιασαν τους πόθους μας και ζούμε ακόμα χώρια

Και  μείναμε ναυάγια  ναυάγια σκουριασμένα  …