Καυτή η ανάσα σου τρυπώνει
στο σκοτάδι
Και όταν σε ζητώ να είσαι
πάντα εκεί
Μη μου ματώνεις πια το μαξιλάρι
Τώρα ο δρόμος μας δεν
είναι άγονη γραμμή …
Η σάρκα ιδρωμένη από αγωνία
Φοράς πάντα το ίδιο μενταγιόν
Είναι ασπρόμαυρη αυτή η βουβή ταινία
Έτσι αλλάζεις πάντα το παρών
…
Βγάλε το ρίμελ μην ξεβάψει στο σεντόνι
Και έλα εδώ ξανά απ την αρχή
Δεν το αντέχω εσύ να είσαι
μόνη
Κι εγώ μόνος να βρέχομαι μες τη βροχή …
Βάλε αγάπη μου στο γέλιο και ένα δάκρυ
Έλα εδώ να δούμε το παρών
Έτσι σε θέλω δίπλα στο κρεβάτι
Μαζί να δίνουμε τη μάχη των μαχών …
1 σχόλιο:
Πολυ καλο Νικο
Δημοσίευση σχολίου