ΓΟΡΓΟΝΑ !

Φτωχό σπουργίτη που το ρημάζει  η αγωνία

Και ψάχνει ψίχουλα αγάπης την αυγή 

Παλιό σκαρί που το κτυπάει  η τρικυμία

Ζητά απάγκιο  σε εσένα για να βρει …

Μυρίζουν γιασεμί τα απόνερα  σου

Μια γοργόνα που βγήκε στη στεριά

Η ανάσα σου άγρια τριανταφυλλιά

Κι εγώ σου φόρεσα στεφάνι στα μαλλιά  …

Με ξύπνησες με το αβέβαιο άγγιγμα σου

Το νοιώθω  στα φεγγάρια τα ορφανά

Βγάλε τα βράδια σου από τη ναφθαλίνη

Σου ετοιμάζω δείπνο με κεριά ….

Θα σε φροντίζω πάντα με αγάπη 
Στο κάστρο του νησιού θα είμαστε αγκαλιά

Ξέχνα το παρελθόν  και πέρνα τα μουράγια

Δεν θέλω να φοβάσαι το νοτιά  …

Φέρε τον έρωτα εδώ να σε αγγίξει

Να κάνει πάλι τα δικά του μαγικά

Μέσα στα χείλη του τα χείλη σου να πνίξει

Και να σου σπάσει όλα τα δεσμά   …