Βράδιασε πάλι και είμαι μόνος
Δεν βρίσκεις ταίρι στη σιωπή
Άγρια τριανταφυλλιά γεμάτη αγκάθια
Και πως θα δούμε νέα αρχή …
Στέκω και πάλι στη βεράντα
Το άρωμα σου με χτυπά
Ματώνω από αυτά τα αγκάθια
Μα δεν το παίρνεις σοβαρά
…
Είναι η νύχτα που μυρίζει
Και μες στην τρέλα προσπαθεί
Είναι αιχμηρά αυτά τα αγκάθια
Και μου ματώνουν το κορμί
…
Πίσω μου τρέχουν αναμνήσεις
Μπροστά μου όμως πανικός
Πώς να μπορέσεις
πια να ζήσεις
Όταν θα νιώθεις μοναχός …
Κάνει μια ψύχρα πάλι έξω
Κι εσύ άγρια τριανταφυλλιά
Κορμί σκληρό γεμάτη αγκάθια
Να σου ματώνουν την καρδιά …
Γιατί μουσκεύεις το φιτίλι
Και παίρνουν τα όνειρα φωτιά
Ημέρεψε λίγο τα αγκάθια
Κι ας είσαι άγρια τριανταφυλλιά …
1 σχόλιο:
!Οσο άγρια και να είναι ..είναι τριαντάφυλλα.
Κάπως ετσι και η γυναίκα.!
Πολυ ωραιο, με συναίσθημα.!!
Δημοσίευση σχολίου