Μην πεις κακό για θάλασσα
όταν αυτή είναι λάδι
Θα σε ρουφήξει η δίνη της στα σπλάχνα του βυθού
Μην πεις κακό για τη ζωή
που κάνει χίλια λάθη
Κάνε τη σκέψη πρακτική του άλλου σου εαυτού …
Πες μου πως είναι δυνατόν
διπλά να με μισήσεις
Και μέσα στη βαθιά σιωπή εσύ πολυμιλάς
Τι χρώμα στην αγάπη σου απόψε ζωγραφίζεις
Τα όνειρα που έκανες
στα πήρε ο βοριάς …
Είναι πολλά και άχρηστα που χρόνια έχεις μαζέψει
Οι αναμνήσεις θύμωσαν
που άνοιξες χαρτιά
Ποιο άγαλμα σε δίδαξε
πως η αλήθεια αντέχει
Αθώα είναι τα όνειρα
που κάνουν τα παιδιά …
Είναι οι καιροί μας ζόρικοι
ακόμα δεν παλεύονται
Μικρά τα καλοκαιριά μας χωρίς αναψυχή
Χωρίς μια διέξοδο οι ορμές σου παγιδεύονται
Και ψάχνει αγαλλίαση να βρει τώρα η ψυχή …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου