Κι έκρυβαν μια θλίψη
Δεν ξέρω αγαπημένη μου
Τι τάχα σου χει λείψει?
Θέλω αυτή τη θλίψη σου
Μακρια να σου τη διώξω
Κι ένα γλυκό χαμόγελο
Στα χείλη να σου δώσω…Δυο μάτια που σαν τα κοιτάς
Σαλεύει το μυαλό σου
Και ψάχνεις κάτι μέσα σου
Κάτι να βρεις δικό σου…
Τα μάτια λένε της ψυχής
Είναι ανοιχτό βιβλίο
Μα οι σπίθες σου πετάγονται
Σαν σε βολής πεδίο…
Σαν σφαίρες κατευθύνονται
Σ αυτόν που τα κοιτάζει
Κι η φλογερή σου η ματιά
Αμέσως τον τρομάζει…
μα δίωξε αυτή τη θλίψη σου
και δωστους άλλη λάμψη
και κάνε ότι σε πίκρανε
απ την καρδιά να κλάψει….