ΒΗΜΑΤΑ !

Βήματα στα όνειρα μου ακούω πάλι
Τα βήματα που περιμένω από καιρό
Κι όταν ξυπνάω με πιάνει ζάλη
Μέσα στο πλήθος εσένα να βρω …

Για αυτό απόψε θα περιμένω
ζωή που τώρα βουτάει στο κενό
στα βήματα μου εσένα ψάχνω
χωρίς εσένα μπορεί να χαθώ …

Είναι τα βήματα του άγνωστου κόσμου
βήματα ξανά μα εσύ δεν είσαι εδώ
Τώρα στα βήματά σου εσένα ψάχνω
Απόψε να ξέρεις πολύ σ αγαπώ …

Εγώ σε φωνάζω τραγούδι σιωπής
Κραυγή αγωνίας απάντηση καμιά
Έλα απόψε κοντά μου σιμά μην αργείς
Γι αυτό σε ζητώ μα εσύ ερημία …

ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ!

Πειρατής  ξεχασμένων των χαμένων  πια πλοίων

Μια ζωή  μες το πλήθος να δηλώνω απών

Ταξιδεύω και είμαι  εκτός των  ορίων

Δεν μ αγγίζει ποτέ η φωνή των σοφών  …

 

Ποιητής όπως πάντα  των άγνωστων  στίχων

Θαυμαστής  των  δικών σου μεγάλων λαθών

Το ταξίδι που κάνω μες  στη χώρα των ήχων

Ναυαγός των καιρών σε ένα γκρουπ μουσικών  …

 

 Στην αρένα της μάχης   να μου λες  σ αγαπώ

Και να γράφεις δειλά  ιστορία παρόντων

Στη θολή σου γραμμή που δεν ξέρω να πω

Στο παιχνίδι όλοι μέσα και απέξω  μονάχα εγώ …

 Τυχοδιώκτης στο μήκος  μιας άλλης ηπείρου

Και ν ανήκω  πιστά σε ένα κλαμπ ουραγών

Να τραβάω  με δύναμη  το σήμα κινδύνου

Εραστής των μεγάλων  και τρελών ναυαγών …

ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ !

 

Στην άσφαλτο συγκρίνονται τα γκάζια

Δεν τα φοβάμαι ξέρεις τα σκοτάδια

Ακόμα και αν ο δρόμος ειν στραβός

Έμαθα στη ζωή να είμαι δυνατός …

Δεν τα μαθες σωστά τα παραμύθια

Με ξέμπαρκες αγάπες και φιλιά

Δεν ξέρω πώς να σπάσω τη συνήθεια

Και ο λύκος να μην τρώει τη γιαγιά …

Μια ζωή να σπάω τη συνήθεια

Να βλέπω τη ζωή στο πουθενά

Θέλω να μάθω όλη την αλήθεια

Πως η χιονάτη δέρνει τα παιδιά …

Πάμε μαζί ένα ταξίδι σ άγονη γραμμή

Τ όνειρα να κάνουν απεργία για παιδιά

Ξανά να αγαπηθούμε στου στίχου τη ρωγμή

Που βγάζει η ζωή στο πουθενά …

Όλες οι αντιδράσεις:

1Nikitas Soulos

Η ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΟΡΙ

Ήταν μια χιονάνθρωπος  και ήταν ένα αγόρι

Της έστελνε τον ήλιο του και αυτή  το ξεροβόρι

Την φρόντιζε την πρόσεχε μην τύχη και του λιώσει

Μα αυτή δεν είχε τίποτα  τίποτα  να του  δώσει  …

 

Της έστελνε ζεστή πνοή λίγο να μαλακώσει

Μα αυτή είχε σκληρή καρδιά και δεν τον είχε νοιώσει

Βλέπεις αυτή φοβοτανε μην της χαλάσει η όψη

Και την αγάπη  απ την καρδιά  για πάντα είχε κόψει…

 

Εκείνος έκανε όνειρα  μα εκείνη είχε χιόνια

Κι έτσι περνουσανε γοργά οι μήνες και τα χρόνια

Φοβόταν η χιονάνθρωπος  μη λιώσει μη χαλάσει

Μα το ταξίδι της ζωής για πάντα είχε χάσει …

 

Δεν ήθελε  ούτε μια στιγμή να πει  καμία λέξη

Μα την καρδιά του αγοριού για πάντα είχε κλέψει

Το αγόρι τότε σκέφτηκε θα την ταΐζει χιόνι

Να είναι μονή και έρημη στο δάσος να κρυώνει …

 

Ίσως αυτό της άξιζε  δεν ξέρω αν είναι λάθος

Μα θέλει πολύ δύναμη να σβήσει τέτοιο πάθος

Εκείνος έκανε όνειρα  μα  εκείνη  είχε χιόνια

Κι έτσι περνουσανε γοργά οι μήνες και τα χρόνια …