Μες τα όνειρα περπάτησα μόνος μου
Στη σιγαλιά εγώ κι ο πόνος μου
Ήρθα ξανά να μιλήσω πάλι μαζί σου
Μα άκουσα τον ήχο της σιωπής σου …
Όραμα που φύτρωσε μέσα στο μυαλό μου
Γεια σου σκοτάδι γεια σου καημέ μου
Στο φωτοστέφανο μιας λάμπας του δρόμου
Εδώ στη σιωπή της κραυγής του πόνου …
Ένα φως που χώρισε στα δύο τη νύχτα
Τα δάκρυα από τα μάτια μες τον καιάδα ριχτα
Μέσα στο κρύο και την υγρασία
Να σε ακούσω κάνω ικεσία …
Στο χάος οι φωνές μοιράζονται
Μα για τις σκέψεις μου δεν νοιάζονται
Ήχος απόμακρος με δίχως συμφωνία
Κάτι δικό σου να σκοτώσω την ανία …
Μα οι λέξεις σιωπηλές και δίχως ήχο
Τραγούδι που έχασε απρόοπτα τον ήχο
Γύρω να πέφτουν τις βροχής σταγόνες
Κάδρο γυμνό που έσβησαν οι εικόνες …
Αυτός είναι ο ήχος της σιωπής σου
Μια κραυγή απόψε στη φυγή σου
Και ένα δάκρυ μέσα στα μάτια
Την άκουσα απόψε χίλια κομμάτια …