ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓ. ΒΑΣΙΛΗ



Άγιε μου καλέ Βασίλη
Με παράπονο στα χείλη
Θέλω γράμμα να σου γράψω
Μα φοβάμαι μήπως κλάψω…


Πρόσεχε αυτή τη χώρα
Γέμισε την μ Αγια δώρα
Δίωξε και αυτή τη γρίπη
Γιατί μ έχει πιάσει λύπη…


Δώσε μας μια ευκαιρία
Μ έχει πιάσει απελπισία
Έχουμε γεμίσει χρέη
Και γελάνε οι ωραίοι…


Δώσε μας την ευλογία
Να γελάμε μ ευτυχία
Φρόντισε κι όλους τους άλλους
Όχι μόνο τους μεγάλους…

Φρόντιζε μου και την Κάκια
Αλλά και την Ονειρομάτα
Τον Χριστόφορο την Κούλα
Φέρε όλη τη σακούλα…


Τη νεράιδα από τη ρόδο
Το Δημήτρη το Μάχαιρα
Τη Κάρυ και τη Ρικη μας
Πρόσεχε όλη μέρα…


Τη Βάσισα και τη Δέσποινα
Χριστίνα Κατερίνα
Lilium ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ
AnD και Alma Libre…


mar9659 Πανδώρα
με τα δώρα
τον KANTHAR0 το φίλο μου
τον Γιώργο με τους στίχους …


πρόσεχε και το JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟ
αστον λίγο τσιγκουνακο
τη γιαγιά την Αντιγόνη
να μην βγαίνει στο μπαλκόνι …


τη Γουΐκα και τον Κώστα
Catherine
Όλα δώστα …


Την Πυρφόρα και την Κίρκη
Καλυψώ και Αφροδίτη
Τη Χαρά και την Ελένη
που τα ξωτικά μου πλένει ..

Μαριάνθη με τ άνθη να μυρίσει η γειτονιαά
τα λουλούδια ειναι για σένα
απο ολα τα παιδιά ...

Φέρε μας και λίγο χιόνι
Να το δούμε απ το μπαλκόνι
Στείλε μας και άλλα δώρα
Αι Βασίλη κάντο τώρα…



Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010


Έχω μια θλίψη σήμερα

Και μια ανησυχία
Μου τριβελίζει το μυαλό
Που είναι η ευτυχία ?


Όλα τα μαύρα γύρω μου
Θέλω χρώμα να πάρουν
να είναι όμως φωτεινά
Και να με συνεπάρουν….


Θέλω όλα τα όνειρα
Που έκανα παιδάκι
Να γίνουν πράξεις μαγικές
Γραμμένες σε χαρτάκι ….


Να μη με νοιάζει τίποτα
Να μην πληγώνω κι άλλους
Να είμαι εγώ ο δυνατός
Μαζί με τους μεγάλους…



Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

ΕΛΛΑΣ!

Ελλάδα χώρα του φωτός
Και του πολιτισμού
Μετέφερες τη λάμψη σου
Σαν είδος αγιασμού …


Εσύ το λίκνο του φωτός
Η λάμψη στους αιώνες
Εσύ είσαι που ξεκίνησες
Τους ολυμπιακούς αγώνες …


Εσύ είχες Ακρόπολη
Εσύ και Παρθενώνα
οι ξένοι και οι βάρβαροι
Είχαν μόνο κρυψώνα…


Εσύ τους δώδεκα θεούς
Καθένας και μια λάμψη
Κι άλλοι είχαν Νέρωνα
Τη Ρώμη για να κάψει…


Εσύ είχες το μάρμαρο
Λευκό απ την Πεντέλη
Τον Πλάτωνα τον Περικλή
Και τον Αριστοτέλη!


Τώρα τι γίνανε όλα αυτά?
Ποιος τα θυμάται τώρα?
Κατάντησες πατρίδα μου
Μια πεινασμένη χώρα!


Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Μείνε μη φεύγεις
Δεν θέλω να σε δω
Την πόρτα να μου κλείνεις
Θέλω εδώ κοντά μου να μείνεις…


Έχω ανάγκη
Απ τ αέρινο σου σώμα
Να είσαι εκεί
Όταν θα γίνομαι λιώμα …


Να είσαι
σε όλα τα δύσκολα μου
Εσύ ο ήλιος μου
Εσύ και η σκιά μου …


Να είσαι εκεί
Όταν τα μάτια μου θα τρέχουν
Κι όταν τα μάγουλα
Πικρά καυτά θα βρέχουν …

Να είσαι τ άστρο το λαμπρό
Που θα φωτίζει
Και που στο δρόμο τον κακό
Το φως θα μου χαρίζει…


Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Γυναίκα πλάσμα όμορφο
Γυναίκα πλάσμα θειο
Τη μια μου φέρνεις ζεστασιά
Την άλλη πάλι κρύο …


Ας ήξερα τι σκέφτεσαι
Τι έχεις στο μυαλό σου
Τι είναι θεός για σενανε
Και τι ο διάβολο σου ?


Τι ναναι τούτο άραγε
Που έχεις για θεό σου
Μα το κρατάς για σένα νε
Είναι τι μυστικό σου…

Τη μια είσαι άγγελος
Πλασμένη για ευλογία
Μα αλλάζεις πάλι ξαφνικά
Χωρίς δικαιολογία …


Πότε λουλούδι γίνεσαι
Μεθάς με τ άρωμα σου
Μα δείχνεις τ αγκάθια σου
Σε ότι βρεθεί μπροστά σου …

Σαν τι σουπιά που αμολά
Μελάνι για να φύγει
Και προσπαθεί απ τη μοίρα της
Μάταια να ξεφύγει …

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Μια χρυσαλίδα στα μαλλιά
Να σου θυμίζει εμένα
Να τα αγγίζει απαλά
Ξέπλεκα η πλεγμένα…


Έτσι κι εγώ στα χάιδευα
Σαν άγγελος θυμάσαι ?
Καθόμουνα στο πλάι σου
Ήρεμη να κοιμάσαι…


Μου είναι αδιανόητο
Δεν το καταλαβαίνω
Δεν το χωράει το μυαλό
Η σ άλλο πλάνο μπαίνω?


Είναι σαν μια παράσταση
Κι εγώ μια μαριονέτα
Που ξέχασε το ρόλο της
Δεν έβγαλε κουβέντα


Ίσως σαν κλόουν είμαι εγώ
Τώρα για να γελάνε
οι  άλλοι   όλοι γύρω μου
Καθώς θα με κοιτάνε…


Ξέρεις πως δεν φαντάστηκα
Αυτό το τέλος να έχει
Η ιστορία μας αυτή
Άρχισε και να βρέχει…


Πέφτουν βροχή τα δάκρυα
Έπεσε και η αυλαία
Εσύ είσαι ένα Όνειρο
Από τα πιο ωραία…


Σαν Όνειρο πάντα θα ζεις
Στη σκέψη στο μυαλό μου
Και θα νομίζω ο τρελός
Πως είσαι στο πλευρό μου …


Δεν βγήκε ο από μηχανής
θεός για να βοηθήσει
Τελείωσε η παράσταση
Πολύ πριν καν αρχίσει…


Μου έμεινε μόνο η αφή
Απ τα εβένινα μαλλιά σου
Θυμάμαι πως το άγγιγμα
Έφτανε στην καρδιά σου …


Μια χρυσαλίδα στα μαλλιά
Να σου θυμίζει εμένα
Σαν μια γλυκεία ανάμνηση
Από τα περασμένα…


Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Η αγάπη ήρθε από ψηλά
Την έφεραν τ αστέρια
Όμως την έχω την κρατώ
Τώρα στα δυο μου χέρια ….


Με γέμισε πάλι χαρά
Σαν το ουράνιο τόξο
Και μου δώσε τη δύναμη
Τη θλίψη μου να διώξω…


Τώρα πετώ στα σύννεφα
Στον ήλιο το φεγγάρι
Ήταν Δώρο πολύτιμο
Δεν θέλω άλλη χάρη….


Είναι η σκέψη μου τρελή
Ακούω τα βήματα σου
Τι να ναι αυτό που μ έφερε
Παντοτινά κοντά σου?



Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Σαν το τσιγάρο που καπνίζω
το κομμένο
Και είναι κόκκινο
απ τα χείλη σου βαμμένο …


είναι το χρώμα
που μου άφησες απόψε
όταν μου είπες αυστηρά
πως το τσιγάρο κόψε…


μα είναι αυτός λόγος
να κόψω το τσιγάρο
αφού είναι φίλος μου
για αυτό και το γουστάρω …


στο τσιγάρο στον καπνό
θα σε θυμάμαι
θα είναι αυτό η συντροφιά
όταν μακριά σου θαμαι …


ο μόνος φίλος μου
λοιπόν ένα τσιγάρο
για μένα καίγεται
γι αυτό και το γουστάρω …


είναι η πίκρα
που μου άφησες στα χείλη
με το τσιγάρο γίναμε
οι πιο σπουδαίοι φίλοι …




εγώ το καίω
κι αυτό καίγεται μαζί μου
είναι η καύτρα του
φωτάκι της ζωής μου …


έτσι όπως καίγεται
σιγά σιγά για μένα
εγώ λυτρώνω γρήγορα
τις σκέψεις μου για σένα …


ειν το τσιγάρο αυτό
που με λυτρώνει
και την αγάπη μου
σιγά αργά σκοτώνει …


ναι το τσιγάρο αυτό
με βασανίζει
μα ηρεμία
στην ψυχή μου μου χαρίζει…



Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010


Ζητιάνος της αγάπης έχω γίνει

Να ζητιανεύω ένα σου φιλί
Κι όσο εσύ κρατάς κλειστά τα χείλη
Εγώ να το ζητάω πιο πολύ…


Ζητιάνος της καρδιάς σου δεν θα γίνω
Γιατί δεν ξέρω ακόμα αν χτυπά
Μ αν η αγκαλιά σου με προσμένει
Θα πει πως η καρδιά σου μ αγαπά!


Ζητιάνος της καρδιάς σου έχω γίνει
Να περιμένω πότε θα μου πεις το σ αγαπώ
Κι από τα χείλη αν αυτό δεν βγαίνει
Ποτέ παράπονο εγώ δεν θα σου πω …


Εσύ να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις
Σε οποίο σοκάκι και αν περπατάς
Κι εγώ για σένα εκεί χαλί θα γίνω
Να έχεις κάτι όμορφο για να πατάς …


Ζητιάνος της καρδιάς σου έχω γίνει
Για να σου λέω πάντα εκείνο το σκοπό
Μια μελωδία απ την καρδιά που αναβλύζει
Ένα λουλούδι που μυρίζει σ αγαπώ!


Ζητιάνος έχω καταντήσει
Να ζητιανεύω ένα σου φιλί
Μα σημασία δε μου δίνεις
Κι αντί για νέκταρ με κερνάς χολή…



Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Η ιστορία μας αυτή
δεν έχει ακόμα τέλος
Μα θα πονάμε και οι δυο μας συνεχώς
Γιατί υπάρχει στην καρδιά μας ένα βέλος …


Ξέρεις είναι μια χίμαιρα
Όλο αυτό που ζούμε
Η ένα Όνειρο τρελό απατηλό
Μα το φινάλε πρέπει να το δούμε
Αν θα είναι ωραίο καθαρό
Σαν το γάργαρο νερό…


Η ιστορία μας ποτέ δεν έχει τέλος
Γιατί υπάρχει κάτι δυνατό που μας κρατά
Άλλοι το λένε μια συνήθεια ξεχασμένη
Κι άλλοι αγάπη το φωνάζουν δυνατά…


Μπορεί να είναι μια συνήθεια
Μπορεί και κάτι παρανοϊκό
Μα είναι μια φλόγα μες τα στήθια
Που σου φωνάζει συνεχώς πως σ αγαπώ…


Η ιστορία γράφει και ποτέ δε σβήνει
Τα τόσα χρόνια που περάσαμε μαζί
Κι αν τα γκρεμίσουμε με μιας
Πάλι θα μείνει
Να μας φωνάζει πως είμαστε χαζοί …


Η ιστορία μας ποτέ δεν έχει τέλος
Μα το φινάλε είναι ορατό
κι εκεί που όλα γίνονται έλος
μέσα στο βούρκο μου φωνάζεις σ αγαπώ…



Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Γυναίκα δηλητήριο

Που μοιάζεις με αράχνη
Δως μου το εισιτήριο
Να δω η καρδιά τι ψάχνει?


Σαν με κοιτάς το τσίμπημα
Το νοιώθω στο κορμί μου
Παγώνει όλο το είναι μου
Σαν βρίσκεσαι μαζί μου…


Γυναίκα δηλητήριο
Με τις ωραίες σκέψεις
Που ψάχνεις πάντα για να βρεις
Τις πιο καυτές τις λέξεις…


Ίσως να είναι άμυνα
Πάντα αυτό που κάνεις
Μα πρέπει πάντα στη ζωή
Να ξέρεις και να χάνεις…


Σαν ταραντούλα έρχεσαι
Κι αφήνεις το κεντρί σου
Κι αλίμονο στο φουκαρά
Που θα βρεθεί μαζί σου….


Αφήνεις δηλητήριο
Σε ότι κι αν αγγίξεις
Μες τον ιστό σου αράχνη μου
Ότι και να τυλίξεις…



Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Νύχτα κατέβα από ψηλά
Σήμερα που σε θέλω
Έλα εδώ στα σκοτεινά
Πιάσε το βιολοντσέλο…


Παίξε τραγούδι της χαράς
Δεν θέλω άλλη λύπη
Να το γιορτάσουμε μαζί
Απόψε που μου λείπει…


Γίνε τραγούδι γίνε φως
Να λάμψουν όλα ολοταχώς
Παίξε μου για εκείνη
Νύχτα μου σε παρακαλώ
αυτό μου έχει μείνει …


γίνε ο δρόμος της καρδιάς
κι εγώ καράβι μοναξιάς
άπλωσε το λευκό πανί
δεν έχω άλλη υπομονή…


γίνε ο δρόμος ο παλιός
που δεν υπάρχει χωρισμός
με άγονο το χώμα
πάρε τη άχρωμη ζωή
και δως της λίγο χρώμα


ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΑΓΟΥ.....

Μέσα στο δάσος κατοικώ

Κι έχω για συντροφιά μου

Νεράιδες των παραμυθιών

Φίλους τα ξωτικά μου…