ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ !




Σαν πεταλούδα μες τη νύχτα
Βγήκε πάλι στο σεργιάνι
Άπιαστα τα όνειρα
Μα τον καιρό της χάνει …

Πίστεψε σε άλλη πίστη
Το κορμί της για σανίδα
Μα η σωτήρια εχαθει
Πούλησε και την ελπίδα …

Είχε όνειρα μεγάλα
Και  κορμί της Αφροδίτης
Μα όποιον και να έβλεπε
Αυτός γινόταν θύτης …

Στο κορμί της να εισχωρήσει
Και τα όμορφα σταφύλια της
Χωρίς καμιά αναστολή
Σαν τρύγο να τρυγήσει …

Τώρα σαν την πεταλούδα
Κάθε βράδυ στο ίδιο στέκι
Να περνάει τον καιρό της
Και ο παράς πάντα να πέφτει …

Πόσο ακόμα θα αντέξει
Κάποια μέρα θα λυγίσει
Και το μάταιο αυτό κόσμο
Χάρισμα θα τον αφήσει ...


Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Ζηνοβία Μαρνέζη

Αγαπητοί φίλοι απο σήμερα ξεκινάω
και κάτι νέο στη σελίδα μια φορα την
εβδομάδα θα σας παρουσιάζω και μια
συνέντευξη με έναν συγγραφέα!





   Η Ζηνοβία Μαρνέζη (ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΑ) γεννήθηκε και ζει στο Περγιάλι Κορινθίας με το σύζυγό της και τα τρία της παιδιά.



·       Θα ήθελα να μου πεις τι είναι για σένα να γράφεις ιστορίες;
·       Είναι ένα υπόγειο ποτάμι συναισθημάτων που ψάχνει να βρει  διέξοδο να βγει και να ξεχυθεί έξω στο φως .
·       Είναι  εικόνες και εντυπώσεις που έχουν σταθεί μες το μυαλό μου και θέλω να τα δω με μια άλλη διαφορετική άποψη , να επεξεργαστώ την σημασία που είχαν πρώτα πρώτα για μένα και κατόπιν να τα μοιραστώ με ανθρώπους που με νοιάζει η γνώμη τους.  Αυτό είναι …. Η λευκή σελίδα που γεμίζει με τις σκέψεις μου και κατόπιν το ρίσκο που παίρνω να τις μοιραστώ με τους άλλους.
·       Πότε ανακάλυψες ότι έχεις αυτό το χάρισμα ;
·       Για χάρισμα δεν ξέρω … μάλλον όταν τελείωσα το πρώτο μου βιβλίο και  το είδα ολοκληρωμένο  σκέφτηκα ότι αξίζει να το μοιραστώ
·       Ποια είναι τα ερεθίσματα να γράψεις μια ιστορία ;
·       Πολλά είναι τα ερεθίσματα ,η κοινωνική διαφορά , η αδικία και η εκμετάλλευση , ο μόχθος για την επιβίωση  και για μια αξιοπρεπή ζωή . Και φυσικά ο έρωτας , η ανιδιοτελής αγάπη , η φιλία και οι προσωπικές σχέσεις .
·       Ποια είναι η σχέση σου με τους ανθρώπους ;
·       Είμαι περιτριγυρισμένη από ανθρώπους , έχω οικογένεια  και φίλους Ζω σ΄ ένα κλειστό περιβάλλον που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας . Δεν είμαι μοναχικός άνθρωπος  , θέλω φίλους δίπλα μου . Αλλά έχω και την  ευχέρεια να απομονωθώ όταν νιώσω αυτή  την ανάγκη Τους ανθρώπους τους αγαπώ αλλά δεν μπορώ να τους εκτιμώ και όλους .
·       Πως βλέπεις τη σχέση των ανθρώπων με το βιβλίο ;
·       Βλέπω με χαρά ότι οι άνθρωποι αγαπούν το διάβασμα και το βιβλίο. Κρίνοντας  απ’ τον εαυτό μου μ΄ αρέσει να βυθίζομαι στις σελίδες ενός βιβλίου και να ταξιδεύω μαζί του .
·       Υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να γράψεις αλλά δεν επιτρέπεται;
·       Ναι φυσικά και υπάρχουν πράγματα που θέλω να γράψω αλλά υπάρχει και η λεγόμενη αυτολογοκρισία .
·       Πόσα βιβλία έχεις γράψει ;
·       Από μικρή έγραφα,  αλλά τα θεωρούσα παιδαριώδη και τα πέταγα Τώρα μετανιώνω που δεν τα κράτησα για να θυμάμαι πως σκεφτόμουν τότε και ποια ήταν αυτά που με  απασχολούσαν .
·       Έχω μερικά στο συρτάρι μου χωρίς να είναι ολοκληρωμένα ακόμη. Αυτό που ήδη κυκλοφορεί από την άνοιξη του 2009 είναι το ΑΝΑΊΣΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ . 
·       Ποιο είναι το τελευταίο σου ;
·       Έχω δώσει και είναι υπό έκδοσιν , μια ιστορία πολύ περίεργη και διασκεδαστική μπορώ να πω . Μέσα από τραγικές συμπτώσεις βγαίνει με σχεδόν κωμικό τρόπο μια κρυφή και μυστική συμφωνία . Το έχω αγαπήσει πολύ αυτό το βιβλίο , είναι γραμμένο με πολύ αγάπη και πολύ κέφι .  Ίσως γιατί όταν το έγραφα ήμουν κι εγώ καλά και ισορροπημένη μέσα μου . Ήταν δηλαδή μια καλή  χρονική περίοδος και νομίζω πως φαίνεται και στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της ιστορίας
·       Είναι μια συνέχεια του πρώτου μου . Με καινούργια πρόσωπα και καταστάσεις , στην σημερινή εποχή .
·       Δηλαδή το πρώτο μου τελειώνει την πρωτοχρονιά του 2000 , θα δούμε λοιπόν δέκα χρόνια μετά και την εξέλιξη μερικών προσώπων από τους ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΠΌΛΟΥΣ που θα κινούνται διακριτικά και αθόρυβα σχεδόν μέσα στο περιβάλλον που θα πλαισιώνει  τα νέα μου πρόσωπα.     
·       Ενώ στο πρώτο μου βιβλίο μόνο αυτός ο τίτλος που έβαλα ταιριάζει,   σ’ αυτό εδώ έχω πολλούς τίτλους και δεν μπορώ να αποφασίσω . Θα το αποφασίσουμε  μαζί με τον εκδότη μου . Άρα λοιπόν και εγώ  αγωνιώ και ανυπομονώ να το δω τυπωμένο με το ωραίο του εξώφυλλο και τον τίτλο που σίγουρα θα είναι καλός .
·       Σε ποιο κοινό πιστεύεις ότι απευθύνονται τα βιβλία σου ;
·       Συνήθως οι γυναίκες διαβάζουν. Το διάβασαν σχεδόν όλες οι ηλικίες  από νέες κοπέλες όπως η κόρη μου και οι φίλες της συμφοιτήτριές της και  συνάδελφοί  της στην εργασία της .Γυναίκες στην ηλικία μου , αλλά και στην ηλικία της μητέρας μου .  Αν το διάβασαν και άνδρες , δεν το ξέρω γιατί κανείς δεν μου σχολίασε κάτι .
·       Θυμάμαι κάτι που μου έκανε εντύπωση … ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του, σταμάτησε ένα αυτοκίνητο δίπλα μου . Με είχαν αναγνωρίσει από την φωτογραφία μου και στάθηκαν να μου μιλήσουν . Οδηγούσε μια κυρία και δίπλα της καθόταν η μητέρα της .  Το είχαν αγοράσει στην Χίο και το είχαν διαβάσει και οι δυο τους , ενθουσιασμένες γιατί πολύ τους άρεσε , δεν πίστευαν ότι έβλεπαν μπροστά τους την συγγραφέα .  Περαστικές από το τόπο μου και άγνωστες … μου μίλησαν με τα καλύτερα λόγια .
·       Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου  η ηθική .
·       Και κάτι που ίσως δεν ενδιαφέρει κανένα , αλλά αν θέλεις να στο πω,  δυο μήνες με τα την κυκλοφορία του,  έχασα τον πατέρα μου. Ήταν στα τελευταία του και ευτυχώς που πρόλαβα να του το δώσω να το δει και να το πιάσει . << Κοίτα μπαμπά  τι έφτιαξα … για σένα >>  είχε μια αναλαμπή και το κατάλαβε…….
·       Δεν μπόρεσα να το χαρώ και να το καμαρώσω στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων  .  Γιατί η ζωή είναι χαρά  και λύπη μαζί… και εγώ πενθούσα  τον πατέρα που ήθελα να είναι πάντα περήφανος για μένα .      
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο και την διάθεση να με ακούσετε              

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΒΡΑΔΙΑΣ!


Στις αρχές του φθινοπώρου
Με χειμώνα στην καρδιά
Σου έπιασα δειλά το χέρι
Και σου είπα μια βραδιά …

Θέλεις να είσαι εδώ και τώρα
Η δική μου η καρδιά
Και να αλλάξουν όλα άρδην
Να έρθει πάλι ξαστεριά …

Εσύ κοίταξες μπροστά μου
Χωρίς θάρρος στη ματιά
Με τα πιο σκληρά σου λόγια
Μου ξεσκίζεις την καρδιά …

(Δεν είμαι εγώ γι αγάπες
Δεν γουστάρω σπιτικό
Κάνω μόνη μου τις τσάρκες
Και περνάω τον καιρό) …

Όμως ο καιρός περνάει
Και τα χρόνια φυσικά
Και σε λίγο θαρθουν χιόνια
Στα ξανθά σου τα μαλλιά …

Σαν λευκά περιστεράκια
Θα πετάξουνε ψηλά
Και εσύ πια θασαι γριούλα
Και θα θέλεις γιατρικά …

Μόνο που το γιατρικό σου
Δεν θα είμαι πια εγώ
Γιατί το δικό μου δρόμο
Έχω πάρει από καιρό …

Κοίταξε λοιπόν το μέλλον
Και μην κάνεις τη σκληρή
Τώρα που σου στρώνω ρόδα
Στην δική σου την αυλή …

Να πατάς και να μυρίζουν
Άρωμα αγγελικό 
Έλα πάλι στη φωλιά μας
Στο δικό μας ριζικό …

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Μάτια μελένια!


 
Τη μια είναι καστανά
την άλλη είναι μελένια
τα μάτια σου αγάπη μου
χωρίς καμία έννοια…

Λάμπουν στο μισοσκόταδο
σαν δυο πυγολαμπίδες
σαν δυο φωτάκια όμορφα
που ανάβουν τις ελπίδες…

Κανονικά θα έπρεπε
να σ έλεγαν Ελπίδα
γιατί μου έδωσαν ζωή
αντίκρυ όταν τα είδα…

Μάτια καθρέφτης της ψυχής
μα εσένα στάζει μέλι
γλυκό κρασί η όψη σου
μα μου γλιστράς σαν χέλι…

Τα μάτια σου είναι καστανά
σαν όνειρα μελένια
κοίτα πως σε θαυμάζουνε
γλυκεία παραμυθένια …

Κόλλησα με το μέλι σου
και πώς να ξεκολλήσω
μια ζωή απ την αρχή
μαζί σου θε να ζήσω…

Απ την αρχή κι απ το μηδέν
 νέα ζωή θα αρχίσω
τα όνειρα που έκανα
μαζί σου θα τα ζήσω…

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

ΞΥΠΝΗΣΤΕ!




Μέσα στην έρημο
Ψάχνω μια όαση
Παντού ομίχλη
Δεν έχω όραση…

Τα πάντα γύρω μας
Δεν έχουν χρώμα
Άμοιρε Έλληνα
Πως ζεις ακόμα?

Που είναι η ελπίδα
Αυτή που σου έταξαν
Μα στα σκουπίδια
Αμέσως πέταξαν…

Που είναι η ελπίδα
Εσύ να ψάξεις
Καινούργια μέρα
Για να χαράξεις…

Μαύρη μαυρίλα
Έχει η χώρα
Ζητάμε λύσεις
Εδώ και τώρα…

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Το πάθημα!



Τίποτα δεν κατάλαβες
από το πάθημα σου
γιατί δεν το μελέτησες
εσύ το μάθημα σου…

Ήσουν μαθήτρια δύσκολη
δεν έκανες μελέτη
εσύ πάντοτε  έκανες
μόνο αυτό που πρέπει…

Φοβόσουν την υπέρβαση
το κάτι παραπάνω
μα εγώ αγάπη έμαθα
ποτέ μου να μην χάνω…

Στο μάθημα του έρωτα
πήρες μηδενικό
και ούτε εκείνον διάλεξες
που λένε ιδανικό…

Μαθήτρια απαράδεκτη
μια όνειδος της τάξης
να είναι αδιόρθωτες
οι καθημερινές σου πράξεις…

Ποτέ σου δεν κατάλαβες
ποιος είναι ο άνθρωπος σου
το μόνο που σε ένοιαζε
ήταν ο εαυτός σου…

Τώρα τι θέλεις τι ζητάς
που τρέχει ο λογισμός σου ?
σου τάχα πει αγάπη μου
θα βρεις το δάσκαλο σου…


























Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Μάτια μου!



Μάτια του κόσμου μου στολίδια φωτεινά
ήλιος να λάμπουν μέσα στο σκοτάδι
αστέρες πολικοί τώρα φωτίζουνε τη γη
και κάνουν μέρα το μαύρο το σκοτάδι…

Ουράνια σώματα να λάμπουνε στη γη
ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα
μου δείχνουν τώρα δρόμο φωτεινό
που έχει σήμα κατατεθέν του την ελπίδα…

Σαν βόρειο σέλας τώρα τη νυχτιά
μέρα την κάνουν και όλα αστράφτουν γύρω
είναι η αγάπη σου πιο δυνατή και από φωτιά
καρπός του έρωτα που διάλεξα να σπείρω…

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Το Λακάκι σου!


 
 Είναι ότι καλύτερο
Αυτό που μου συμβαίνει
Να σε κοιτάζω απέναντι
Εικόνα λατρεμένη…

Να κανείς τις γκριμάτσες σου
Με αυτό σου το λακκάκι
Κάτω δεξιά στο μάγουλο
Όμορφο παιχνιδάκι ..

Είσαι ότι καλύτερο
Συμβαίνει στη ζωή μου
Έφερες το χαμόγελο
Ανάσα και πνοή μου…


Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Αγάπη!


Μύρισε πάλι γιασεμί
Άρωμα απ τα μαλλιά σου
Μέλι από το σώμα σου
Κρασί απ την καρδιά σου …


Έχεις αγγελικό κορμί
Μεθάς στο πέρασμα σου
Τη νύχτα και τα αστέρια μου
Τα έκανες δικά σου…


Με σκλάβωσες ανείπωτα
Κι ο λογισμός μου εχαθει
Μόνο δικά σου όνειρα
Ο νους μου τώρα πλάθει…


Ψυχή και σώματι εκεί
Σου είμαι αφιερωμένος
Σαν με κοιτάς ζαλίζομαι
Μένω μαρμαρωμένος …


Ιέρεια της σκέψης μου
Σε έβαλα σε παλάτι
Να σε θαυμάζουν οι θνητοί
Και να σε λέω αγάπη…


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΥΧΤΑ!


Η νύχτα έπεσε ξανά
Και σκέπασε την πόλη
Σαν οπτασία πέρασες
Κι αλλάξανε οι ρόλοι …

Πάλι ανάβω το κερί
Τι μοναξιά να διώξω
Το μαύρο που έχω στην καρδιά
Με μια σπρωξιά να διώξω …

Νύχτα στον έναστρο ουρανό
Εσύ είσαι η ξελογιάστρα
Τη μια μυρίζεις γιασεμί
Βασιλικό στη γλάστρα...

Νύχτα μου τους ρομαντικούς
Τους κάνεις να δακρύζουν
Να ταξιδέψουν στ Όνειρο
Στο παρελθόν γυρίζουν…

Τους κάνεις να αναπολούν
Αγάπες περασμένες
Μνήμες που δεν διαγράφηκαν
Δεν είναι ξεχασμένες…

Μνήμες που δεν τις άγγιξε
Του χρόνου η αξίνα
Ξυπνούν στο μισοσκόταδο
Από τα χρόνια εκείνα…

Τα χρόνια που περάσαμε
Της νιότης μας της πρώτης
Και μέσα μας παλεύουνε
Σαν άγνωστος στρατιώτης…

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΑΓΟΥ.....

Μέσα στο δάσος κατοικώ

Κι έχω για συντροφιά μου

Νεράιδες των παραμυθιών

Φίλους τα ξωτικά μου…