Και ο καιρός να βρέχει
όμως για την αγάπη μου
τραγούδι πάντα έχει….
Ίσως να κλαίει ο ουρανός
Μπορεί και η καρδιά μου
Μα φτάνει ένα σ αγαπώ
Ν ανοίξω τα φτερά μου …
Σαν φοίνικας γεννήθηκα
Μέσα από τις στάχτες
Και τις αγάπες τις παλιές
Τις έβγαλα όλες σκάρτες …
Ναι δεν υπάρχει επιστροφή
Το λέει και το βιβλίο
Για αυτό δεν είμαστε μαζί
Καρδιά μου εμείς οι δυο…
Πέταξα από πάνω μου
Τι θλίψη που με ζώνει
Αυτό που πόνο έφερνε
Αυτό που με σκοτώνει ...
18 σχόλια:
Μαγούλη μου παραπονιάρη...
εγώ, πάντως, σ' αγαπώ! και πολλοί άλλοι ακόμα!
εσύ είσαι, όμως, άπληστος και θες και άλλη αγάπη: την αγάπη της αγάπης σου!!!
Φίλε μου το θράσος μου δεν όρια. Δημοσιεύω δίπλα σε μεγάλους τρακαδόρους της ποιήσης του τραγουδιού και των στίχων τα δικά μου άτεχνα και ασουλούπωτα πως να πω... κείμενα έστω.
Λες: «Σαν φοίνικας γεννήθηκα
Μέσα από τις στάχτες»
Και είναι τόσο όμορφο. ¨Όμως Μάγε δε μετανιώνω που τολμώ να δείξω τα .... δικά μου ακριβώς επειδή είναι δικά μου και δεν ντρέπομαι γι αυτό. ¨Όπως δεν ντρέπομαι που είναι μεγαλη η μύτη μου. Εσύ με έμαθες.
Λυχναρακι μο υμου φτανει η αγαπη ολων εσας των φιλων μου ετσι νοιωθω γεματος να παχυνα λιγ οπηρα ενα κιλο κα ιφουσκωσα σαν παγωνι χα χα σε φιλω ...
Χριστοφορε μου ετσι ειναι συνεχισε να γρφεις κι εμεις να σε διαβαζουμε...κι εγω δεν ντρεπομαι φιλε μου ακομα και αν μερικοι λενε οτι τα στιχακια μου τα περνω απο ημερολογια ...
Έτσι είναι Μάγε...
Οι Διαδρομές προχωρούν..
Το Βήμα ζητά να πάει μόνο μπρος..
Την παλινδρόμιση δεν το ευλόγησε κανένας Ποιητής..
Σου εύχομαι Πυξίδα πάντα να έχεις την Καρδιά...
Εκείνη ξέρει...
πάντα ξέρει όταν την Ρωτας:
"Ρωτάω Καρδιά μου: πού με πας?..
μου λέει: "Σε κείνη που αγαπάς.."
Φιλί...εισιτήριο Ταξιδιού......
Καλή Σαρακοστή!!
Και μαζί και χώρια.
Τρίτο ξόρκι στο τρίτο κεφάλαιο του τόμου της απρόσμενης αγάπης. Δεν έπρεπε να το πω γιατί βγαίνει αμέσως μόλις το διαβάσεις!
αγαπημενη μου ρυθμιζω την πυξιδα να δειχνει παντα το σωστο δρομο και προχωραω ελα φυγαμε...
Μαριανθη μου καλη σαρακοστη και να εισαι παντα καλα .....
Γουΐκα μου μην ξεχνας οτι ειμαι Γουικαν οποτε το ξερω κι εγω το ξορκι αλλα δεν ειναι η ωρα του καλη μου ....
Πεμπω σου χαιρετίσματα μ΄οσα πουλια πετουνε,
κι αυτα τα κανουνε σκοπους και σου τα τραγουδουνε...
Ίσως να κλαίει ο ουρανός
Μπορεί και η καρδιά μου
Μα φτάνει ένα σ αγαπώ
Ν ανοίξω τα φτερά μου …
(...)
Πέταξα από πάνω μου
Τι θλίψη που με ζώνει
Αυτό που πόνο έφερνε
Αυτό που με σκοτώνει ...
Mε τόσο χιόνι που κλαίει απόψε ο ουρανός, το ποίημά σου Μάγε είναι ό,τι πρέπει για να μας ξαναράψει τα φτερά..
:-)
Σ'ευχαριστώ πολύ...Τίποτ'άλλο...
Καληνύχτα Μάγε!!!
Greecelands Στειλε μου τα πουλια στειλε και τα λουλουδια
μα πανω απο ολα στειλε μου λυπητερα τραγουδια!!!
Γιώργος, Στιχο-Μυθία πηρα συννεφο δυο τοπια για να ραψω ρουχα τωρα για τα φτερα προσπαθω φιλε μου ...
Catherine μου εγω σ ευχαριστω και ξερεις γιατι ?
Ακόμη και τα μάγια, θέλουν τα μάγια τους!
ΓΟΥΙΚΑ μαγισσα μου κανε το θαυμα σου....
Δημοσίευση σχολίου