ΟΠΤΑΣΙΑ !

Ταξίδια σχεδιάζω σε δρόμους  φυγής
τα ίχνη να  σβήνει ο ήχος της βροχής
η εικόνα σου μόνο  μου  κρατούσε συντροφιά
μα τώρα μου λείπεις  είμαι μακριά …

Εικόνες κοιτάζω και σκέψεις   μετρώ
κι εσύ να μου λες γλυκά  «σ αγαπώ»
σε δρόμους σε ψάχνω  μα δεν είσαι εκεί
να νοιώθω πως είμαι σε μια φυλακή …

Το ράδιο παίζει γλυκιά μουσική

κι εγώ να νομίζω πως ειν Κυριακή

θυμάσαι πως πάντα σε κρατούσα αγκαλιά

τους φόβους να διώχνω  με χιλιάδες φιλιά  …

Αγάπη να σπέρνω μες τη σιωπή

τα λόγια σωπαίνουν δεν ειν Κυριακή

στο τζάμι η ανάσα να κάνει ρωγμές

μα τώρα τελείωσαν αυτές οι γιορτές …

Μπορεί να σε νοιώθω καθώς μου μιλάς

λευκό το φουστάνι που απόψε φοράς

λυτά τα μαλλιά σου με νάζι σκορπάς

τα χείλη να τρέμουν καθώς με φιλάς …

Ένα σου γέλιο σε μια λάθος στιγμή

σε  πήρε το σύννεφο και ήρθε βροχή

έλα απόψε σ αυτό το χορό

σε πιάνω απ το χέρι σαν να σαι μωρό  …

Σου δίνω το χέρι σαν να σαι παιδί

και δεν θα φοβάσαι κανείς μην μας δει

τα λόγια φυτεύω σε στείρες σιωπές

θα δώσουμε  χρώμα σε μέρες λευκές …

Απόψε με φέρνεις ξανά στη ζωή

σκουπίζω το δάκρυ να φύγει η βροχή

σου πιάνω το χέρι και πάλι δειλά

αγάπη μεγάλη σε βρήκα ξανά  …