Θυμάσαι πόσα σ αγαπώ
Μου είχες πει το βράδυ?
Μα ήταν λόγια ψεύτικα
Λόγια μες το σκοτάδι…
Κι όταν ο ήλιος έλαμψε
Τα πήρε ο αέρας
Γιατί ήταν λόγια μιας νυχτιάς
Και όχι της ημέρας…
Να ξέρεις πάντα πως πονώ
Σαν έρχεται το δείλι
Και τρεμοπαίζει η καρδιά
Σαν φλόγα στο καντήλι….
2 σχόλια:
Agapite Nikita san Krhtikos pou eimai me ton tropo pou grafeis mou thimizeis apo ta xoria tou 1960 thiousmou kai thiesmou perisotero fisika h giagiamou apo to marathos hrakliou otan elege mantinades htan san ena riaki tou bounou pou potize ton prasino kampo.ekei pano eisai kai esi ena mikro riaki tou bounou me ths anemones pou anemizoun ston xionia thn anoixi kai enas ouranos pou pano to bouno psila mporeis na blepeis ton kathreuth tou kosmou.. sifis
Από τα πιό ευαίσθητα...που αγγίζει!
Δημοσίευση σχολίου