ΜΑΓΙΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Μάτια του κόσμου μου στολίδια φωτεινά, σε παραδείσους θησαυροί μου μαγεμένοι,
η εικόνα σου,όνειρο, μπροστά μου ξεπηδά
φάρος σβηστός για την ψυχή μου την χαμένη...


Χείλη τριαντάφυλλα αυτά που αγαπώ,
με ευωδιές,με χρώμα, μα και αγκάθι,
κάθε φίλι και μια ευτυχία που πονώ,
που καθρεφτίζει όσα η καρδια διψά να μάθει...


Ένα χαμόγελο όλο φως, ο ήλιος της ζωής μου,
τόσο αθώο, παιδικό, τόσο αγαπημένο
πήγη ελπίδας και χαράς κάθε στιγμής μου,
μοιάζει από άγγελο να είναι αυτό κλεμμένο...


Χέρια απαλά, χέρια τραχιά, μ'άγγιγμα που λυτρώνει,
σαν μελτεμάκι δροσερό που κάθε φόβο διώχνει,
καθώς αφήνουν στο κορμί γλυκά ένα χάδι,
καθώς γλιστράνε στα μαλλιά το μεθυσμένο βράδι..


Και μια αγκαλιά σαν άβυσσος ανοίγεται μπροστά μου
που με καλεί να αφεθώ σ'όσα ζητά η καρδιά μου,
ίσως ματώσω ή και χαθω στην τρέλα μιας απάτης,
ίσως όμως και να σωθώ απ΄τη φλόγα της αγάπης...


Το "σ'αγαπώ" μου, ανάσα μου, για να μπορώ να αντέχω,
έναν άδειο κόσμο, σκοτεινό, μακριά σου υπομένω,
κάθε σου λέξη, φυλακτό μες την καρδιά μου έχω,
όσο το αγιο "σ'άγαπώ" απο τα χείλη σου προσμένω..


Μέσα σ΄αυτό το "σ'αγαπώ" έκλεισα την αλήθεια,
όσα φοβάμαι πως ποτέ δε θα σου πω,
φυλακισμένη η καρδιά μου μες τα στήθια,
ψάχνει επίλογο σε ρόλο τραγικό...

10 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Μάγε, η επιρροη της Άνοιξης άνθισε τις λέξεις σου μέσα σε ένα πρωινό που διψάει για δοτικότητα, για αισθησιασμό και εξιδανικεύσεις...

Μην αρνηθείς την παραδοση... είναι η μόνη λύτρωση που μπορεί να ταυτιστεί με το ίδιο το μαρτύριο, δίχως να χάσει τον πρωταρχικό της χαρακτήρα.... Αυτό της εξάγνισης του Είναι μας...

Τι ευτυχία να περιστοιχίζεται από ανθισμένα ξωτικά, από νεράιδες και αόρατες υπάρξεις, που το χαδι τους αφήνει ορατό σημάδι στις λέξεις σου...
Σε ζηλέυω... επέτρεψέ μου να σε ζηλεύω...

Καλημέρα με ανθισμενα χαμόγελα... τα πιο πολύτιμα στο φως και στο σκοτάδι της αναζήτησης...

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

Το ένοιωσα το μήνυμα
Που είπες στα ξωτικά μου
Σπαρτάρισε ξεκόλλησε
Στο στήθος η καρδιά μου…
καλημέρα ! καλή μου ΚΑΚΙΑ ..

~reflection~ είπε...

Εγω ψιθυρίζω ανεπαίσθητα... δεν ακούγομαι από την ανθρώπινη ακοή.. φαίνεται με αγάπησαν τα ξωτικά σου και η Άνοιξη που τα συντροφεύει....

Unknown είπε...

Πανέμορφο!
Πόση αγάπη κρύβεται μέσα στις λέξεις σου; Πόσος έρωτας;
Χρώματα κι έικόνες σαν όνειρο της Άνοιξης!

Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

apla katapliktiko..me taksideuei kai se euxaristo polu gia ti timi pou mou kaneis!!!!
upoklinomai se ena megalo poiiti kai anthropo!

Laori είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

να είσαι καλά αγαπήτή ΚΑΚΙΑ ... σ ευχαριστώ για τις συμβουλές στα ξωτικά μου..

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

αγαπητή ΝΑΤΑΣΑ τ όνειρο πρεπει να το δείς να το ζήσεις σ ευχαριστω για το πέρασμα...

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

ΑΝΩΝΥΜΕ δική μου είναι η τιμή μακαρι να τα εβλεπα συνέχεια ξέρεις εσύ....

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

καλή μου ΛΑΟΡΙ απο τους αγγέλους δεχόμαστε μόνο τη θεία χάρη....

ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΜΑΓΟΥ.....

Μέσα στο δάσος κατοικώ

Κι έχω για συντροφιά μου

Νεράιδες των παραμυθιών

Φίλους τα ξωτικά μου…