Για την αγάπη μου θα πω
Θέλω να τραγουδήσω
Να διώξω πόνο και καημό
Μην τύχει και δακρύσω…
Έχω καημό στα στήθη μου
Καημό που με τυφλώνει
Άλλη από σένα μάτια μου
Κοντά μου δε ζυγώνει…
Έλα λοιπόν αγάπη μου
Στην αγκαλιά μου πάλι
Γιατί να ξέρεις πως καμιά
Ποτέ της δε θα βάλει…
Είναι δική σου η αγκαλιά
Δικά σου και τα χάδια
Είναι αυτά που σε ζητούν
Τις μέρες και τα βράδια…
16 σχόλια:
kriveis polu agapi kai truferotita mesa sou!!!tuxeroi oloi oi anthropoi pou vriskontai konta sou giati tha dexontai apo sena tosi agapi kai einai apo ta omorfotera pragmata tis zois..
Το μαρτύριο, μάγε, δεν χωράει στις λέξεις.... Η καρδιά που ραγίζει δεν έχει πατρίδα και την απαρνιούνται και τα ξωτικά... Τα παραμύθια της κλείνουν την πόρτα... Οι ρίμες φτωχές μπροστά στο είδωλο των δακρυσμένων ματιών... εκεί που η πραγματικότητα χαίρεται να ζωγραφίζει αλήθειες...
Αφήνω την καλημέρα μου...με σιωπές και απουσίες...
Γράψε ένα μαγικό να μικρύνει το χάσμα.
Τι μάγος είσαι?....... Δεν ακούς τις κραυγές που ζητάνε επιστροφές?... Κάψε τα βιβλία σου και άσε την καρδιά σου να γράψει το ξόρκι... εκείνο που θα χτίσει πάλι γεφυρες...
Η γεφυρα των συναισθημάτων χρησιμοποιείται αμφίδρομα, μάγε.... Κάποια στιγμή πάντα επιστρέφεις... όμως χρειάζεται ένα μαγικό χέρι να σε τραβήξει κοντά στην ευτυχία...
ΑΝΩΝΥΜΕ η ευτυχία ειναι μια σταλα ηδονής μισός ποντάκος στεναγμού... σε ευχαριστώ για το πέρασμα..
Βασιλική σ ευχαριστώ για την επισκεψη ο τυχερός ειμαι εγω που εχω τα ξωτικά μου και αυτα λατρέυω..
Δίπλα στα μαγικά η σκόνη γραφει κατι... Μάγε διακρίνεις τη γραφή?... ή είναι από άλλο κόσμο φερμενη?...
Την καλησπέρα μου... κόκκινη σαν το φως της αβάσταχτης ευτυχίας...
Εγω μάγε δεν είμαι μάγισσα να διαβάζω τα αόρατα σημάδια στο κορμί της απουσιας....
Βοήθησέ με...
Εγω μάγε δεν είμαι μάγισσα να διαβάζω τα αόρατα σημάδια στο κορμί της απουσιας....
Βοήθησέ με...
Μη σβηνεις τα σχόλια μάγε... εκει βαδιζουν οι απαντησεις στα ερωτηματικά που θετω στην καρδιά μου...
αγαπημένη ΚΑΚΙΑ την ειδα τη γραφή την γνώρισα απο το χτυπο της καρδιάς μου ειχε μελάνι απο το αίμα μου...
ρωτησε λοιπον κι εδω ειμαι και το χερι εκει μονο που τρεμει..
Οι ερωτήσεις μου χαθηκαν στο δυνατό φύσημα ενός ανεμου που δε σεβαστηκε τις ευαισθησίες μου...
Πες μου μία λέξη μόνο.. δωσε μου στα χερια το κλειδί να ανοίξω όλο τον κόσμο... να ξετυλίξω πάλι τα χρώματά μου... να μοιάζω μαγική με δανεικά μαγικά από εκεινα τα χερια που ξερουν να μεταμορφωνουν ό,τι αγγίζουν....
Βοήθησέ με...
γεισ σου νικητα! το μπλογκ σου ειναι πολυ καλο και γραφεις υπεροχα!
σέυχαριστω για τα καλα σου λογια! όσο για το οτι σου θυμιζω μια μικρη νεραιδα εχεις δικιο! ειμαι μια μικρη νεραιδα, εγκλωβισμενη σε αυτο τον κοσμο...
apinkdreamer νεραιδα ? κι εγω με νεραιδες και ξωτικα μιλαω..καλως σε βρηκα ..
καλή μου ΚΑΚΙΑ εσυ εχεις πασπαρτού ανοιγεις και μπαινεις... εξ αλλου δεν εχω βαλει μανταλο ακομα..
Όπου δεν υπάρχει μάνταλο Μάγε, είναιο παραδεισος... Εκεί χωράνε όλες οι ευαισθησίες...
Την πιο όμορφη καλημέρα μου να νοσταλγεί την πολυχρωμία της Άνοιξης μέσα από τις τόσες βροχες και τα Ανοιξιάτικα χιονάκια...
Κάνε ένα μαγικό να διαλυθούν τα σύννεφα....
Δημοσίευση σχολίου