Ζαχαροκαραμελένια μου
Μικρή χρυσομαλλούσα
Είσαι ότι πολύτιμο
Απ τη ζωή ζητούσα…
Σ έφερε ένας άγγελος
Μέσα σε μια Νεφέλη
Και είσαι ένας θησαυρός
Που ο καθένας θέλει…
Είσαι ένα πλάσμα αληθινό
Που ψάχνει την αλήθεια
Και όχι ένα ξωτικό
Που ζει στα παραμύθια…
Είσαι ένας άγγελος στη γη
Ουρί του παραδείσου
Και θέλω από τα χείλη σου
Το πιο γλυκό φιλί σου…
3 σχόλια:
Έχεις γνωρίσει ξωτικά κύριε μάγε?.. έχεις αντικρίσει αερικά?.... Ελαφρωΐσκιωτες υπάρξεις που ταλαντεύονται ανάμεσα στο
"θελω και δε θέλω?...".... αναμεσα στην αμφιβολία και στην επιβεβαίωση?....
Η αλήθεια είναι το νεράκι που κυλάει μέσα στις λέξειςπου κρύβουν επιμελώς τα πιο όμορφα παραμύθια.....
Με εμπιστεύεσαι?... {θα 'πρεπε.. γυναίκα ειμαι.. το ένστικτό μου είναι ....αερικο!!...}
τα ειδα τα ξωτικά φίλη μου εζησα μαζί τους...
Μόνο αυτό δικαιώνει τον τίτλο ενός μαγου...
Απλά η αλήθεια των ξωτικών είναι άπιαστη!....
Δημοσίευση σχολίου